Dziki Łów: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Dodanie linka do istniejącego artykułu w miejscu, gdzie link był niedziałający. |
WP:SK, ilustracje |
||
Linia 1:
{{Dopracować|styl|źródła=2013-05}}
[[Plik:Aasgaardreien peter nicolai arbo mindre.jpg|thumb|[[Peter Nicolai Arbo]]: ''Åsgårdsreien'' (1872)]]
'''Dziki Łów''', '''Dziki Gon''' lub '''Dzikie Polowanie''' (ang. '''Wild Hunt''') – mit ludowy rozpowszechniony w dawnych czasach przede wszystkim w północnej [[Europa|Europie]] oraz [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]]. Głównym założeniem tego mitu – niezależnie od jego wersji – są [[Polowanie|łowy]], w których udział bierze gromada myśliwych-zjaw, w pełnym rynsztunku myśliwskim, gnających konno jak szaleni przez nieboskłon, z towarzyszącymi im psami i innymi nieodłącznymi elementami polowań.▼
[[Plik:Wodan's wilde Jagd by F. W. Heine.jpg|thumb|[[Friedrich Wilhelm Heine]]: ''Wodan's wilde Jagd'' (1882)]]
▲'''Dziki Łów''', '''Dziki Gon''' lub '''Dzikie Polowanie'''
Ujrzenie Dzikiego Łowu uważano za przepowiednię jakiejś katastrofy, np. wojny czy plagi, a w najlepszym wypadku – śmierci tego, kto go ujrzał. Śmiertelnicy, którzy przecięli trasę Łowu lub nią podążali, mogli zostać porwani i zabrani do krainy zmarłych.
Linia 6 ⟶ 8:
Jak to wyczerpująco opisała Kris Kershaw w swej monografii „The One-Eyed God: Odin and the Indo-Germanic Mannerbünde”, Dziki Łów to fenomen historyczny wśród wszystkich ludów indoeuropejskich. Ich germańskim przejawem byli ''Hari'' (później zwane ''Herilaz'', lub, po łacinie, ''[[Herulowie|Heruli]]'') – wędrowni, pozostający w ekstazie wojownicy-wilki oddający cześć [[Wodan]]owi (którego nordyckim odpowiednikiem był [[Odyn]]). Łączyli się oni w 'wilcze stada' złożone ze starszych doświadczeniem i wiekiem trenerów, i orszaku młodszych mężczyzn. Rytualnie najeżdżali wioski w okresie pomiędzy [[1 maja]] a celtyckim świętem [[Samhain]] ([[Halloween]]), przeważnie w czasie [[Faza Księżyca|nowiu]]. Te rytualne najazdy uważano za sposób na utrzymanie świata w harmonii i równowadze. W czasach, gdy ludzie stali się bardziej „cywilizowani” i osiadli (w przeciwieństwie do przodków, którzy byli zbieraczami i myśliwymi), te najazdy dzikich ludzi z lasów i bagien stanowiły przeciwwagę dla „nienaturalności” osiadłego życia wiejskiego lub miejskiego.
Występujący pod wieloma postaciami bóg [[Odyn]] z [[Mitologia nordycka|mitologii nordyckiej]], dosiadający swego ośmionożnego rumaka, [[Sleipnir]]a, był – szczególnie w Skandynawii – mocno powiązany i kojarzony z Dzikim Łowem. On i bogini [[Frigg]]a byli jego stałymi uczestnikami i zwano ich Dzikimi Łowcami, co było kolejnym atrybutem i przydomkiem dla obojga. Sam łów zaś opisywano jako Łów Odyna lub Asgardareię. W krajach [[Celtowie|celtyckich]], Dziki Łów był domeną [[Sídhe]] czyli [[Elf (fantastyka)|elfów]]; tam wśród jego przywódców bywali: [[Gwydion]], [[Nuada]] i [[
Postacie historyczne, które miały uczestniczyć w Dzikim Łowie, to św. [[Guthlac]] (683–714) i [[Hereward]] (zmarł ok. 1070).
Linia 23 ⟶ 25:
* [[barghest]]
{{Mitologia nordycka}}
[[Kategoria:Mityczne istoty]]
[[Kategoria:Mitologia celtycka]]
| |||