Rogatywka: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
poprawa linków |
|||
Linia 31:
W 1937 czapkę garnizonową uzupełniła miękka, nieusztywniona rogatywka polowa dla wojska, z wyjątkiem lotnictwa, marynarki, wojsk pancernych i zmotoryzowanych. Wg regulaminu z 1937 r. wykonana była z sukna mundurowego dla szeregowców, a z kamgarnu dla oficerów. Daszek był usztywniony, z tego samego materiału, co czapka. Otok był składany, można było go opuszczać chroniąc uszy i kark. [[Godło]] na rogatywce haftowano w tym czasie szarą nicią na owalnej podkładce sukiennej. Czapki polowe w okresie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] używane były w różnych oddziałach [[Partyzant|partyzanckich]].
W tworzonym w ZSRR od 1943 [[Ludowe Wojsko Polskie|ludowym Wojsku Polskim]] wprowadzono miękką czapkę polową wzorowaną na przedwojennej. Po wyzwoleniu obszaru Polski ponownie używane były przedwojenne rogatywki garnizonowe. Usztywnione rogatywki noszone były jedynie do ok. 1950, kiedy zastąpiły je całkowicie czapki okrągłe. Rogatywki zachowano ubiorach polowych. Noszona była ona powszechnie po zakończeniu wojny do 1952 roku, kiedy to pozostawiono ją jedynie kadrze<ref name=zyg145>{{cytuj książkę|nazwisko=Żygulski jun|imię=Zdzisław|tytuł=Polski mundur wojskowy|strony =145}}</ref>. Przywrócona została w 1961 roku dla wszystkich żołnierzy jako lekka, bawełniana rogatywka ze specjalnej tkaniny<ref name=zyg145/> we wzorach maskujących [[deszczyk]]. W 1969 roku zastosowano [[Kamuflaż wz. 68
W 1982 w [[Batalion Reprezentacyjny Wojska Polskiego|Kompanii Reprezentacyjnej WP]] przywrócono usztywniane rogatywki garnizonowe, wzorowane na wzorze z 1935 roku.
| |||