Władysław Pieniążek: Różnice pomiędzy wersjami

Władysław Pieniążek urodził się 18 maja 1885 roku. 10 lipca 1922 roku został zatwierdzony na stanowisku zastępcy dowódcy [[19 Pułk Piechoty Odsieczy Lwowa|19 Pułku Piechoty]] we Lwowie z jednoczesnym przeniesieniem z [[Departament Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych|Departamentu I Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych]] w Warszawie<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 543.</ref>. 1 listopada 1922 roku został „powołany do służby Sztabu Generalnego z prawem jednorocznego doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej”<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 42 z 1 listopada 1922 roku, s. 820.</ref>. Od 3 listopada 1924 roku do 15 października 1925 roku był słuchaczem IV Kursu Doszkolenia [[Wyższa Szkoła Wojenna|Wyższej Szkoły Wojennej]] w Warszawie. 1 grudnia 1924 roku awansował na pułkownika ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 roku i 39. lokatą w korpusie oficerów piechoty<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 731.</ref>. Z dniem 15 października 1925 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Inspektoratu Armii Nr V we Lwowie na stanowisko I oficera sztabu<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 106 z 15 października 1925 roku, s. 571.</ref><ref>''Lista oficerów Sztabu Generalnego (stan z dnia 31 grudnia 1925 roku)'', Oddział V Sztabu Generalnego, Warszawa 1926, s. 4.</ref>. Jego pozycja w Wojsku Polskim została ugruntowana, gdy 30 listopada 1926 roku został stałym członkiem [[Komitet do Spraw Uzbrojenia i Sprzętu|Komitetu do Spraw Uzbrojenia i Sprzętu]] pod przewodnictwem generała dywizji [[Leonard Skierski|Leonarda Skierskiego]]<ref>Tadeusz Böhm, ''Z dziejów naczelnych władz wojskowych II Rzeczypospolitej. Organizacja i kompetencje Ministerstwa Spraw Wojskowych w latach 1918-1939'', Wydawnictwo "Bellona", Warszawa 1994, ISBN 83-11-08368-1, s. 204.</ref>. 7 marca 1927 roku został dowódcąwyznaczony na stanowisko dowódcy piechoty dywizyjnej [[11 Karpacka Dywizja Piechoty|11 Dywizji Piechoty]] w Stanisławowie<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 9 z 17 marca 1927 roku, s. 71.</ref><ref>''Rocznik Oficerski 1928'', Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 114, 160.</ref><ref>''Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 r.)'', Sztab Główny WP, Warszawa 1931, s. 3.</ref><ref>''Rocznik Oficerski 1932'', Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 15, 487.</ref>. Z racji pełnionej funkcji był zastępcą dowódcy dywizji, generała brygady [[Kazimierz Orlik-Łukoski|Kazimierza Orlik-Łukoskiego]]. W międzyczasie, od 10 listopada 1931 roku do 15 lipca 1932 roku, był słuchaczem VI Kursu [[Centrum Wyższych Studiów Wojskowych]] w Warszawie.