Związek Walki Młodych: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Dodanie fotografii: B. Bierut na Krajowym Zlocie ZWM.
Stosunek Polskiego Państwa Podziemnego do akcji odwetowych czynników zbrojnych związanych z PPR - za: Jan Nowak-Jeziorański "Kurier z Warszawy".
Linia 33:
 
Akcje zbrojne ZWM tak ocenił prof [[Tomasz Strzembosz]]: "Wszystkie trzy dotychczasowe serie: z 24 października [[1942]] r., z 17 stycznia [[1943]] r. i seria lipcowa, stały się próbą praktycznej realizacji zasady odpowiedzialności zbiorowej wszystkich [[Niemcy|Niemców]] za to, co działo się w okupowanej Warszawie, próbą odpowiedzenia tą samą bronią, jaką stosowali Niemcy od początku [[Okupacja niemiecka w Polsce 1939-1945|okupacji]]. Była to strategia walki [[konspiracja|konspiracyjnej]] zupełnie uzasadniona, choć zasadniczo odmienna od strategii realizowanej przez komórki kierującej akcją dywersyjno-bojową [[Armia Krajowa|AK]], która uderzając najczęściej w wybranych przedstawicieli aparatu okupacyjnego (zwłaszcza policji i administracji cywilnej), usiłowała oddziaływać w ten sposób na postawę aparatu, aby stworzyć lub poszerzyć szczelinę pomiędzy policją i aparatem cywilnym a [[Wehrmacht]]em."<ref>[[Tomasz Strzembosz|T. Strzembosz]], ''Akcje zbrojne podziemnej Warszawy 1939-1945'', Warszawa 1983, s. 395, ISBN: 83-06-00717-4 </ref>
 
Czynniki podziemne związane z [[Rząd RP na uchodźstwie|rządem RP na uchodźstwie]] oceniły powyższą taktykę walki jako "bezwzględną i zbrodniczą". Wystąpienia zbrojne, których efektem było pozbawianie życia kilku lub kilkunastu przypadkowo trafionych Niemców prowokowały bowiem masowe represje wśród Polaków.
Metoda prowokowania niemieckich środków odwetowych miała mieć charakter celowy - w ten sposób mało liczne w porównaniu do [[Armia Krajowa|AK]] organizacje zbrojne związane z [[Polska Partia Robotnicza|PPR]] "w stanie ogólnego chaosu, anarchii, (...) w nastroju ślepej żądzy odwetu i rozpaczy" wśród ludności polskiej mogły łatwiej "wypłynąć na wierzch".<ref>[[Jan Nowak-Jeziorański|J. Nowak-Jeziorański]], ''Kurier z Warszawy'', Kraków 2005, s. 152, ISBN: 83-240-0535-8 </ref>
 
=== Działalność propagandowa ===