Pałac Scheiblerów w Łodzi: Różnice pomiędzy wersjami

|odbudowano =

|pierwszy właściciel = [[Karol Gebhardt]]

|kod mapy = Łódź

|stopniN = 51 |minutN = 44 |sekundN = 58.08

Niewątpliwie usytuowanie domu odgrywało tutaj niebagatelną rolę. Zamykał on od strony zachodniej całą posiadłość Scheiblerów, jak również był wizytówką od strony głównego traktu miasta. Być może początkowo był przeznaczony dla córki Emmy i jej męża [[Jerzy von Kramst|Jerzego von Kramsta]], jednak od [[1886]] roku zamieszkał w nim syn [[Karol Scheibler (junior)|Karol Scheibler junior]], generalny spadkobierca firmy, zaś Kramstowie wyjechali z Łodzi i mieszkali w [[Katowice|Katowicach]].

 

 

Po śmierci Karola Scheiblera dom został w roku 1891 przebudowany. Kilku architektów ([[Hilary Majewski|H. Majewski]], [[Franciszek Chełmiński|F. Chełmiński]]) pracowało na jego współczesny wizerunek. W ciągu kolejnych lat [[Scheiblerowie]] poddali go kilku przebudowom (m.in. dobudowano [[wieża|wieżę]] w południowej części), które przekształciły budynek w miejski [[pałac]] o [[neorenesans]]owym charakterze. Obecną eklektyczną formę nadały mu dwie kolejne przebudowy w latach 1894 i 1897. Przebudowa w roku 1894, według projektu Franciszka Chełmińskiego, powiększyła go w kierunku południowym o trzy osie. W narożniku wzniesiono wieżę zwieńczoną hełmem w kształcie [[ostrosłup]]a, pokrytego łuską z blachy [[cyna|cynkowej]]. Hełm zwieńczono masztem z chorągiewką i datą 1894. Kolejna rozbudowa nastąpiła w roku 1897. Pałac powiększono od strony północnej o parterową dobudówkę, mieszczącą salon od ulicy a ogród zimowy od podwórza. Wnętrza były bogato dekorowane, [[sztukateria|sztukatorskie]] sufity pokryte były [[polichromia|polichromią]], do dziś są zachowane tylko w niektórych pomieszczeniach. Główna klatka schodowa z drewnianymi schodami i tralkową balustradą ozdobiona była [[witraż]]ami zachowanymi fragmentarycznie. Wnętrza zostały prawie zupełnie zniszczone, w niektórych pokojach zachowały się częściowo sztukaterie oraz piece i kominki.