Shravanabelagola: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Tamarat (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Tamarat (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Linia 25:
 
 
Słynie ze wzniesionego w X wieku n.e.na szczycie wzgórza Indragiri (ponad 600 kamiennych stopni, po których należy wejść boso w strojach bez szwów - sari w przypadku kobiet, dhoti dla mężczyzn) 18-metrowego posągu dżinijskiego świętego Gomateśwary, zwanego też Bahubali. Przedstawiono go nagiego na znak rezygnacji z dóbr tego świata i obrośniętego pnączami, co symbolizuje głębię pogrążania się w medytacji i rozwój duchowy. Gomateśwara ma twarz zwróconą ku północy, stoi w pozycji kajutsargi (medytacyjnej pozycji wyrzeczenia się ciała, obojętności na ból, cierpienie czy przyjemność. Posąg wyciosano w miejscu znanym z odosobnienia wyznawców dżinizmu (w tym mnichów) zdecydowanych na podjęcie się postu aż po śmierć (rytualne samobójstwo - sallekhana. W ten sposób zmarł tu w 980 r doradca inwestującej w to miejsce dynastii Gangów Narasinga, a w 982 roku ostatni wielki władca z dynastii Gangów Indra IV. U stóp posągu - napisy w językach [[kannada]], [[marathi]] i [[tamilski]]m, wyrażające w 981 r. n.e. uznanie tym, dzięki którym postawiono posąg - królowi Radźamalli IV i jego ministrowi Ćamundaraji. Przedstawiony tu Gomateśwara był synem Adinathy, pierwszego [[tirthankara| tirthankary]]. Po śmierci ojca walczył on o władzę nad królestwem, a pokonawszy w tej walce brata Bharata, uświadomił sobie bezsens tego zwycięstwa, oddał mu władzę i wyrzekł się udziału w świecie, by oddać się dążeniu do duchowego oświecenia. W 2007 roku Indusi za pośrednictwem głosowania zorganizowanego przez ''Times of India'' uznali posąg Gomateśwary za pierwszy z siedmiu cudów Indii. Co dwanaście lat w ramach dżinijskiego święta upamiętniającego namaszczenie głowy Gomateśwary (Mahamastakabhiszeka) w obecności tysięcy pielgrzymów dokonuje się tu obrzędowych ablucji. Posąg przez kilka godzin polewany jest mlekiem zmieszanym z miodem, zmieszaną z kadzidłami wodą ze świętych rzek, klarowanym masłem ghi, mleczkiem kokosowym, sokiem z trzciny cukrowej, namaszczany szafranem, pastą sandałową, cynobrem, obsypywany migdałami, daktylami, makiem, srebrnymi monetami, płatkami kwiatów. Zanim do tego dojdzie przygotowania trwają miesiąc. Odprawia się codziennie pudźę u stóp (obmywa się stopy posągu). Za posągiem buduje się rusztowanie umożliwiające ceremonię. Sama ceremonia zaczyna się przed wschodem słońca. Przed posąg przynosi się wielkich naczyń z wodą z różnych stron Indii. Naczynia wykonane są ze złota, srebra, brązu, wysadzane kamieniami. Wierni recytują modlitwy. O 11-j dźwięk konch ogłasza, ze należy zacząć wnosić naczynia na rusztowanie i stamtąd dokonać obmywania posagu. W ostatnich latach użyto nawet helikoptera, z którego posag obsypano girlandami kwiatów i kolorowymi proszkami. Kolejna uroczystość odbędzie się w 2018 roku.Obmywanie figur tirthankarów należy do starożytnych tradycji. W inskrypcjach pierwszy raz wspomniano o ceremonii obmywania głowy posągu Gomateśwary w 1398 roku. Odprawiania jej zakazano dwukrotnie. W czasach, gdy Sharavanabelagola znalazła się pod władzą hinduskiego imperium [[Widźajanagar]]u i potem, gdy zdobyli ją muzułmanie. Stąd w latach 1677 do 1800 nie dochodziło do ceremonii namaszczenia głowy. Jej istota nie jest deifikacją tirthankary, przebłaganiem go, ale przypomnieniem ideału wyzwolenia, oświecenia, który on spełnił, a który wierni mają do spełnienia. Kolejna uroczystość odbędzie się w 2018 roku.