Ugoda perejasławska: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m →‎Bibliografia: poprawa linków
m →‎Ocena historyczna: drobne redakcyjne
Linia 17:
W okresie caratu ograniczony sukcesywnie [[samorząd]] [[Ukraina Lewobrzeżna|Ukrainy Lewobrzeżnej]] wynikający z ugody perejasławskiej, pomimo likwidacji [[Sicz Zaporoska|Siczy Zaporoskiej]] przez [[Katarzyna II Wielka|Katarzynę II]], był przez cara i administrację rosyjską respektowany.
 
W czasach [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|sowieckich]] fakt ugody perejasławskiej był silnie wykorzystywany w celach propagandowych. Propaganda miała na celu podkreślenie braterstwa obu narodów, przez co wzmocnienie wewnętrznie sztucznego i zróżnicowanego państwa bolszewickiego. Przykładem, jak ważna była historia ugody dla sowieckiej władzy, może być to, iż wW 300 rocznicę ugody perejasławskiej, w 1954 roku, miało miejsce przekazanie [[Krym]]u w ręce [[Ukraińska Socjalistyczna Republika Radziecka|Ukraińskiej SRR]].
 
Ugoda perejasławska w historii i literaturze jest interpretowana różnorako. W wielu źródłach{{doprecyzuj|Jakich?}} podkreśla się, że była ona zdradą [[Bohdan Chmielnicki|Bohdana Chmielnickiego]] wobec tworzącej się narodowości ruskiej i samej Ukrainy, co przyczyniło się do zduszenia przez Rosjan w zalążku tworzącej się świadomości narodowej. Oceny krytyczne padają również ze strony znanych postaci życia ukraińskiego, m.in. [[Taras Szewczenko]] wypowiadał się krytycznie o Chmielnickim właśnie z powodu oddania ziem ukrainnych pod zwierzchnictwo Rosji. Inny znany ukraiński pisarz – [[Pantelejmon Kulisz]] krytykował Chmielnickiego głównie za spowodowanie [[anarchia|anarchii]] i zahamowanie rozwoju kulturalnego na tych ziemiach. Z kolei [[Mychajło Hruszewski]] zarzucał Chmielnickiemu brak sprecyzowanych celów{{odn|Grunberg|Sprengel|2005|s=80}}.