Antoni Junosza Gałecki: Różnice pomiędzy wersjami

'''Antoni Junosza Gałecki''' (ur. [[25 maja]] [[1811]] w [[Radłów (województwo małopolskie)|Radłowie koło Tarnowa]], zm. [[10 marca]] [[1885]] w [[Wiedeń|Wiedniu]]) - [[biskup]] administrator [[diecezja krakowska|diecezji krakowskiej]] od [[1862]].

Wskutek działań władz austriackich [[25 września]] [[1862]]r mianowany został przez papieża [[Pius IX|Piusa IX]] [[biskupi krakowscy|biskupem tytularnym i wikariuszem apostolskim diecezji krakowskiej]] w zaborze austriackim.

Przeciwnik [[Powstaniepowstanie Styczniowestyczniowe|Powstaniapowstania Styczniowegostyczniowego]], lojalny wobec władz zaborczych popadał w konflikty z wiernymi i duchowieństwem.10 grudnia [[1863]]r nakazał usunięcie wszelkich emblematów wojennych i symboli narodowych z grobów powstanczych na cmentarzach krakowskich. Za taką postawę odznaczony 16 grudnia [[1864]]r austriackim Orderem Żelaznej Korony II klasy.

Dbał o dyscyplinę i wysoki poziom opieki duszpasterskiej, popierał zgromadzenia zakonne. Przyjął do diecezji wygnane z Wielkopolski karmelitanki bose, urszulanki, w [[1873]]r pijarów.

[[8 grudnia]][[1869]]r uczestniczył w uroczystości otwarcia Soboru Watykańskiego I, wziął udział w 3 uroczystych sesjach soborowych i na terenie diecezji krakowskiej jako jeden z pierwszych biskupów publicznie ogłosił treść soboroych dokumentów.

Mieszkał w klasztorze Misjonarzy na Stradomiu, ponieważ zbyt wolno postępowały prace przy odbudowie pałacu biskupiego zniszczonego pożarem. Nie udało mu się nawiązac porozumienia z wpływowymi rodami arystokratycznymi Krakowa, jak również ze środowiskiem profesorskim i akademickim UJ. Od [[1876]]r podejmowano próby zmierzające do odwołania biskupa z Krakowa zakończone sukcesem w kwietniu [[1879]]r.

Po nominacji [[Albin Dunajewski| Albina Dunajewskiego]] na stanowisko biskupa krakoskiego papież [[Leon XIII]] zwolnił z obowiązków i odwołał z funkcji biskupa Gałeckiego, który opuścił Kraków incognito po 26 kwietnia 1879r1879.Wyjechał do Wiednia gdzie zamieszkał i zmarł w 1885r. Został pochowany na cmentarzu publicznym w Wiedniu.