Karabin maszynowy Browning wz. 28: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
MAx 92 (dyskusja | edycje)
rozbudowa, koniec
MAx 92 (dyskusja | edycje)
poprawa linków
Linia 47:
Podstawowym modelem ręcznego karabinu maszynowego Wojska Polskiego w pierwszych latach po odzyskaniu niepodległości był [[Karabin maszynowy Chauchat|francuski Chauchat]]. Jednakże nie cieszył się on dobrą opinią – stawiał obsłudze wysokie wymagania. Ponadto strzelał amunicją [[Nabój 8 × 50,5 mm R Lebel|8 mm × 50R]], przeznaczoną do wycofania, ponieważ w roku 1921 podstawową amunicję karabinową Wojska Polskiego została amunicja [[Nabój 7,92 x 57 mm Mauser|7,9 mm Mausera]]. Decyzja ta wynikała m.in. z przekazania Polsce w roku 1921 przez Radę Ambasadorów urządzeń i maszyn byłej pruskiej fabryki broni ''Königliche Gewehrfabrik''{{odn| Erenfeicht|2013|s=12-13}}.
 
W tym okresie nabojamiamunicją 7,9 mm Mauser nie strzelał, żaden typ erkaemu. Wynikało to z pierwszowojennej niemieckiej doktryny walki piechoty, gdzie rolę wspierającą atak piechoty miał spełniać [[lekki karabin maszynowy]] ([[Karabin maszynowy MG 08/15|MG 08/15]] lub [[Karabin maszynowy Bergmann M1915|LMG M15]]). Jednakże były to tylko nieco odchudzone [[ciężkie karabiny maszynowe]] i wykorzystywanie ich jako broni towarzyszącej podczas szturmów było bardzo problematyczne. Co prawda pod koniec I wojny światowej w Zakładach [[Rheinmetall]] powstał projekt niemieckiego erkaemu, jednak nie wszedł on do produkcji przed zakończeniem wojny{{odn| Erenfeicht|2013|s=13}}.
 
W lipcu 1924 roku w Warszawie odbył się konkurs na ręczny karabin maszynowy dla Wojska Polskiego. Co prawda nie przyniósł on decydującego rozstrzygnięcia, jednakże udało się wyłonić kilku uczestników, których zaproszono do drugiej części. Odbyła się ona na początku 1925 roku. W konkursie wzięły udział następujące konstrukcje: