Bitwa pod Carrhae: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Linia 26:
== Przebieg kampanii ==
Wkrótce Krassus rozpoczął przygotowania do wyprawy partyjskiej. Jesienią 54 roku p.n.e., na czele swojej armii, przeprawił się na drugi brzeg [[Eufrat]]u zajmując kilka miast – niektóre poddały się dobrowolnie. Zostawiając kilka [[garnizon]]ów w [[Mezopotamia|Mezopotamii]] z resztą wojsk powrócił na zimowe kwatery do Syrii. Ta zwłoka w działaniach była, zdaniem [[Plutarch]]a, przyczyną
{{CytatD|''Na to Vagises wybuchnął śmiechem i rzekł, wskazując na środek swej otwartej dłoni: „Krassusie, prędzej mi tu włosy wyrosną nim ty zobaczysz Seleucję”.''{{odn|Plutarch, III, 18,2}}.}} Tymczasem w sojusz z Krassusem wszedł naturalny jego sprzymierzeniec król [[Armenia|Armenii]] [[Artawazdes II]], który namawiał Krassusa, by pomaszerował na Partię przez bezpieczniejszą dla Rzymian Armenię. Krassus wybrał jednak krótszą marszrutę przez pustynny kraj w kierunku [[Seleucja nad Tygrysem|Seleucji]] i stolicy Partów [[Ktezyfon]]u, wobec czego Artawazdes wycofał się z swoimi oddziałami. Do Rzymian dołączył również na czele 6 tysięcy konnych [[Ariamnes]], wódz arabskich [[Nabatejczycy|Nabatejczyków]], który okazał się sojusznikiem Partów i prowadził legiony w pułapkę, odciągając je od rzeki i prowadząc na pustynne obszary. Król partyjski [[Orodes II]] podzielił swe wojska na dwie części i sam ruszył na Armenię, by ukarać Artawazdesa. Pozostałe oddziały, około 9000 konnych łuczników i 1000 ciężkozbrojnych kawalerzystów ([[katafrakt]]ów) pod wodzą [[Eran Surenas|Erana Surenasa-Pahlava]] miały opóźniać marsz Rzymian aż do powrotu króla z północy.
|