Bitwa pod Carrhae: Różnice pomiędzy wersjami

== Przebieg kampanii ==

Wkrótce Krassus rozpoczął przygotowania do wyprawy partyjskiej. Jesienią 54 roku p.n.e., na czele swojej armii, przeprawił się na drugi brzeg [[Eufrat]]u zajmując kilka miast – niektóre poddały się dobrowolnie. Zostawiając kilka [[garnizon]]ów w [[Mezopotamia|Mezopotamii]] z resztą wojsk powrócił na zimowe kwatery do Syrii. Ta zwłoka w działaniach była, zdaniem [[Plutarch]]a, przyczyną późniejszych niepowodzeń Marka Krassusa{{odn|Plutarch, III, 17,4|}}. Pod koniec roku przybył do Syrii syn Krassusa, [[Publiusz Krassus]], dawny, odznaczany za odwagę, [[legat]] Cezara w [[Galia|Galii]], który przywiódł ze sobą liczący 1000 jeźdźców oddział [[Galowie|galijskiej]] [[Jazda|kawalerii]]. W styczniu 53 roku p.n.e. 39-tysięczna armia Krassusa (siedem legionów, 4-tysięczna jazda Publiusza Krassusa oraz sprzymierzeńców){{odn|Perrett|1993|s=65-66}} przekroczyła Eufrat w pobliżu miasta [[Zeugma]] i w początkach maja znalazła się na terenie kontrolowanej przez Partów Mezopotamii. Tu przybyło poselstwo od króla Partów [[Orodes II|Orodesa]], który pytał o cel kampanii, skoro jego kraj nie jest w stanie wojny z Rzymem. Partowie wiedzieli, że taka wojna byłaby w Rzymie bardzo źle widziana, a poseł o imieniu Vagises miał przypuszczalnie zaoferować Krassusowi wysoki okup za wycofanie się z ich kraju{{odn|Sampson|2008|s=106}}. Rzymski wódz oznajmił, że odpowiedzi na pytanie króla udzieli gdy dotrze do [[Seleucja nad Tygrysem|Seleucji]]:

Tymczasem w sojusz z Krassusem wszedł naturalny (bo zagrożony przez Partów) jego sprzymierzeniec król [[Armenia|Armenii]] [[Artawazdes II]], który namawiał Krassusa, by pomaszerował na Partię przez bezpieczniejszą dla Rzymian Armenię. Krassus wybrał jednak krótszą marszrutę przez pustynny kraj w kierunku Seleucji i stolicy Partów [[Ktezyfon]]u, wobec czego Artawazdes wycofał się ze swymi czterdziestoma tysiącami{{odn|Sampson|2008|s=106-107}}. Do Rzymian dołączył natomiast na czele 6 tysięcy konnych [[Ariamnes]], wódz arabskich [[Nabatejczycy|Nabatejczyków]], który jednak okazał się sojusznikiem Partów i prowadził legiony w pułapkę, odciągając je od rzeki i prowadząc na pustynne obszary{{odn|Plutarch, III, 17,5}}.