Bitwa pod Carrhae: Różnice pomiędzy wersjami

Wkrótce Krassus rozpoczął przygotowania do wyprawy partyjskiej. Jesienią 54 roku p.n.e., na czele swojej armii, przeprawił się na drugi brzeg [[Eufrat]]u zajmując kilka miast – niektóre poddały się dobrowolnie. Zostawiając kilka [[garnizon]]ów w [[Mezopotamia|Mezopotamii]] z resztą wojsk powrócił na zimowe kwatery do Syrii. Ta zwłoka w działaniach była, zdaniem [[Plutarch]]a, przyczyną późniejszych niepowodzeń Marka Krassusa{{odn|Plutarch, III, 17,4|}}. Pod koniec roku przybył do Syrii syn Krassusa, [[Publiusz Krassus]], dawny, odznaczany za odwagę, [[legat]] Cezara w [[Galia|Galii]], który przywiódł ze sobą liczący 1000 jeźdźców oddział [[Galowie|galijskiej]] [[Jazda|kawalerii]]. W styczniu 53 roku p.n.e. 39-tysięczna armia Krassusa (siedemprzekroczyła Eufrat w pobliżu miasta [[Zeugma]] i w początkach maja znalazła się na terenie kontrolowanej przez Partów Mezopotamii. Składała się z siedmiu legionów, 4-tysięczna jazda Publiusza Krassusa oraz sprzymierzeńców){{odn|Plutarch, III, 20,1|}}{{odn|Perrett|1993|s=65-66}}. przekroczyłaLegion Eufratrzymski w pobliżutym miastaczasie liczył około 4800 ludzi, co daje ogólną liczbę 34 tysięcy elitarnej piechoty uzbrojonej w ciężkie i lekkie oszczepy ''[[Zeugmapilum]]'' i wkrótkie początkachmiecze maja''[[gladius]]'', znalazłazaś sięuzbrojenie ochronne stanowiły hełmy, pancerze segmentowe i tarcze. Legioniści byli szkoleni do bezpośredniej walki wręcz, nie byli natomiast odporni na tereniebroń kontrolowanejdalekonośną{{odn|Sampson|2008|s=114}}.

Po przezwkroczeniu Partówdo Mezopotamii. Tudo Krassusa przybyło poselstwo od króla Partów [[Orodes II|Orodesa]], który pytał o cel kampanii, skoro jego kraj nie jest w stanie wojny z Rzymem. Partowie wiedzieli, że taka wojna byłaby w Rzymie bardzo źle widziana, a poseł o imieniu Vagises miał przypuszczalnie zaoferować Krassusowi wysoki okup za wycofanie się z ich kraju{{odn|Sampson|2008|s=106}}. Rzymski wódz oznajmił jednak, że odpowiedzi na pytanie króla udzieli gdy dotrze do [[Seleucja nad Tygrysem|Seleucji]]:

{{CytatD|''Na...na to Vagises wybuchnął śmiechem i rzekł, wskazując na środek swej otwartej dłoni: „Krassusie, prędzej mi tu włosy wyrosną niż ty zobaczysz Seleucję!”''{{odn|Plutarch, III, 18,2}}.}}

Król Orodes podzielił swe wojska na dwie części: sam ruszył na czele większych sił na Armenię, by ukarać zbuntowanego Artawazdesa, a pozostałe oddziały – około 9000 konnych łuczników i 1000 ciężkozbrojnych kawalerzystów ([[katafrakt]]ów) pod wodzą [[Eran Surenas|Erana Surenasa]]<ref group=uwaga>W związku z informacją Plutarcha (III, 21,6-7), że Surenas sam wystawił te siły, niektórzy historycy (Sampson) przypuszczają, że również był władcą, choć podległym królowi Partów, względnie arystokratą wysokiego rodu.</ref> – miały opóźniać marsz Rzymian aż do powrotu króla z kampanii na północy{{odn|Plutarch|III, 21,6-7}}.