Łobżenica: Różnice pomiędzy wersjami

Nieopodal Łobżenicy, czasów głęboko pogańskich, sięga swym rodowodem rytualny krąg będący ośrodkiem kultu [[Swarożyc]]a. Znajdował się on w dębowym gaju (zwanym wówczas „Gajem na górce”, lub prosto: „Górką”) będącym częścią wielkiej Puszczy Krajeńskiej. Tradycja określa istnienie osady już w [[XII wiek]]u, chociaż pierwsza wzmianka historyczna o Łobżenicy pochodzi z [[1398]] roku. Przed [[1438]] rokiem otrzymała [[prawa miejskie]], była miastem prywatnym. W latach [[1431]] i [[1457]] [[Zakon krzyżacki|Krzyżacy]] zniszczyli Łobżenicę. Dzięki rozwojowi handlu miasto bogaciło się i rozbudowywało, tak że w [[XVI wiek]]u stało się największym miastem [[Krajna|Krajny]]. W [[1606]] roku osiedlili się w Łobżenicy kupcy [[Szkocja|szkoccy]], którzy utworzyli tzw. Nowe Miasto, zwane wówczas Małym [[Gdańsk]]iem. W latach [[1612]]-[[1630]] istniała w Łobżenicy prywatna [[mennica]], w której bito drobne monety miedziane tzw. [[Denar]]y Krotoskich, oznaczone herbem Bróg. Później bito w Łobżenicy monety nielegalne, tzw. [[kwartnik]]i łobżenickie. Pamiątką po mennicy są nazwy ulic w południowej części miasta: Złota, Srebrna, Mennicza. W połowie [[XVII wiek]]u miasto nabyli Grudzińscy, zwolennicy [[Reformacja|reformacji]], którzy stworzyli w Łobżenicy silny ośrodek protestancki. Ludność trudniła się rolnictwem i sukiennictwem. 6 maja 1768 r. pożar strawił łącznie 15 budynków w mieście. W [[XIX wiek]]u, wraz z upadkiem sukiennictwa i pobudowaniem linii kolejowych omijających Łobżenicę, dalszy rozwój miasta uległ zahamowaniu. Po zakończeniu [[I wojna światowa|I wojny światowej]] Łobżenica znalazła się w granicach [[II Rzeczpospolita|odrodzonej Rzeczypospolitej Polskiej]]. 1 września [[1939]] początek okupacji niemieckiej. Jesienią 1939 miejscowi Niemcy skupieni w tzw. ''[[Selbstschutz]]u'' [[Zbrodnia w Łobżenicy|zamordowali ok. 200 mieszkańców Łobżenicy]] i sąsiednich miejscowości.<ref>Maria Wardzyńska: Był rok 1939. Operacja niemieckiej policji bezpieczeństwa w Polsce. Intelligenzaktion. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2009. ISBN 978-83-7629-063-8.</ref> Miasto zostało wyzwolone przez [[Armia Czerwona|Armię Czerwoną]] w dniu 27 stycznia [[1945]].