Był synem Claude'a de Bérulle'a i Louise Séguier{{r|FIU}}. W młodości został oddany na naukę do [[jezuici|jezuitów]], którą pobierał w Collège de Clermont i na [[Uniwersytet Paryski|Sorbonieuniwersytecie paryskim]]{{r|FIU}}. 5 czerwca 1599 przyjął [[sakrament święceń|święcenia kapłańskie]]{{r|hierarchy}}. Wkrótce potem został [[jałmużnik]]iem króla [[Henryk IV Burbon|Henryka IV]]; piastując tę godność kilkakrotnie odmówił przyjęcia [[sakra|sakry]] biskupiej{{r|FIU}}. 15 października 1605 sprowadził do Francji pierwszy zakon [[karmelitanki|karmelitanek]] powstały po reformie [[Teresa z Ávili|Teresy z Ávili]]{{r|FIU}}. W 1611 roku założył Kongregację Oratorium Naszego Pana Jezusa Chrystusa, na podobieństwo Kongregacji założonej 50 lat wcześniej przez [[Filip Neri|Filipa Neri]] w Rzymie{{r|FIU}}. Zgromadzenie zakonne zostało potwierdzone przez [[Paweł V|Pawła V]] 10 maja 1613 roku [[bulla|bullą]] ''Sacrosanctae romanae Ecclesiae'', a sam Bérulle został wybrany [[Generał (zakon)|generałem zakonu]] we Francji{{r|FIU}}. 30 sierpnia 1627 został kreowany [[Stopnie kardynalskie#Kardynałowie prezbiterzy|kardynałem prezbiterem]], lecz nie otrzymał żadnej diakonii{{r|FIU}}. Miał zostać mianowany ambasadorem Francji przy [[Stolica Apostolska|Stolicy Apostolskiej]], lecz zmarł w Paryżu, podczas odprawiania mszy{{r|FIU}}.
