Sobór trydencki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Bibliografia: drobne merytoryczne |
→Przebieg obrad: drobne merytoryczne |
||
Linia 23:
Udział wzięło początkowo 66 uczestników, w tym 25 arcybiskupów i 6 generałów zakonnych. Bardzo mała ilość ojców soboru w jego pierwszej, najważniejszej fazie, reprezentujących prawie wyłącznie Włochy i Hiszpanię, brak reprezentacji krajów takich jak Francja czy Polska, przy jednocześnie nikłej reprezentacji Niemiec, były podstawą do kwestionowania jego ekumeniczności. Jednak Kościół rzymskokatolicki uważa ten sobór za dziewiętnasty [[sobór powszechny]].
Szczególne znaczenie miała na tym soborze teologia. Podczas dyskusji teologicznych, ojcowie soborowi prezentowali poglądy różnych szkół teologicznych (np. augustianów, dominikanów i franciszkanów, kilku duchownych sympatyzowało z niektórymi poglądami protestantów odnośnie usprawiedliwienia). Poglądy tych szkół na niektóre kwestie były ze sobą sprzeczne (kwestia natury konkupiscencji, bezgrzeszności Maryi, natury usprawiedliwienia, etc.), dlatego też obrady bywały burzliwe i legaci musieli często upominać obradujących. Podczas obrad nad dekretem o usprawiedliwieniu doszło do rękoczynów, kiedy to bp Tommaso Sanfelice został nazwany przez bp. Dionisia de Zanettiniego ''oszustem albo idiotą''. Sanfelice złapał go za brodę i gwałtownie potrząsnął. Adwersarze zostali rozdzieleni, a pierwszy z nich spędził tydzień w klasztorze, po czym opuścił obrady<ref>
Sobór odbywał się na przestrzeni 18 lat w kilku miejscach (w marcu 1547 przeniesiono obrady do Bolonii, a następnie zawieszono obrady na czas nieokreślony, by ponownie podjąć je w roku 1551). Jego przebieg dzieli się zasadniczo na trzy etapy:
Linia 39:
===Faza bolońska (21 kwietnia 1547 - 17 września 1549)===
Sesja dziewiąta i dziesiąta. Rzekoma epidemia panująca w Trydencie spowodowała błyskawiczną decyzję o przeniesieniu obrad do Bolonii. Stało się tak na podstawie szczególnych uprawnień nadanych legatom przez Pawła III. Z powodu sporu między papieżem i cesarzem biskupi pozostawali bezczynni przez 19 miesięcy. Nie odbyła się żadna kongregacja generalna, a na przeprowadzonych sesjach uchwalono tylko dekrety o odłożeniu obrad. Osiemnastu obradującym biskupom pozwolono ostatecznie na powrót do swych diecezji<ref>O'Malley, s. 152-153</ref>.
===II faza (1 maja 1551 - 28 kwietnia 1552)===
Sesje od jedenastej do szesnastej, za papieża [[Juliusz III|Juliusza III]]. Obradom przewodniczył tylko jeden legat,
===III faza (18 stycznia 1562 - 4 grudnia 1563)===
Sesje od siedemnastej do dwudziestej piątej, za pontyfikatu papieża [[Pius IV|Piusa IV]]. Legaci (wszyscy byli kardynałami):[[Ercole Gonzaga]] (przewodniczący delegacji,
== Zmiany ==
| |||