[[Plik:Chinese Flamethrower.JPG|thumb|left|Chiński miotacz ognia, manuskrypt z 1044 roku]]
Pierwsza wzmianka o tej broni widnieje w dziele [[Tukidydes]]a „''[[Wojna peloponeska (utwór)|Wojna peloponeska]]”'' przy opisie oblężenia Delion w roku [[424 p.n.e.]] <ref>Księga IV, 100</ref> Przeszło tysiąc lat później miotaczy używano do wyrzucania [[ogień grecki|ognia greckiego]] przez [[cesarstwo Bizantyńskie|Bizancjum]] w wojnach z [[Arabowie|Arabami]]. Kilkaset lat później za czasów [[dynastia Song|dynastii Song]] w Chinach zbudowano dwa rodzaje broni, rażącej ogniem; jednym była [[lanca ognista]] – lekka, jednorazowa tuba, wypełniona prochem i siekańcami. Drugim był właściwy miotacz ognia, oparty o pompę podwójnego działania, pozwalającej na stały wypływ cieczy – w tym przypadku płonącej mieszaniny zapalającej.
Miotacz ognia o współczesnej budowie wprowadzili do uzbrojenia Niemcy w 1901. Po raz pierwszy na polu walki zastosowany był przez [[Niemcy|Niemców]] w dniu 30 lipca 1915 roku przeciwko wojskom angielskim.
