Florian Grabczyński: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne, kat.
drobne merytoryczne
Linia 27:
W latach 1915-1917, po ukończeniu Oficerskiej Szkoły Artylerii w Kijowie, pełnił służbę w [[Armia Imperium Rosyjskiego|Armii Imperium Rosyjskiego]]. Następnie służył w [[5 Dywizja Strzelców Polskich (WP na Wschodzie)|5 Dywizji Strzelców Polskich]] na Syberii.
 
Po powrocie do kraju służył w [[16 Pomorski Pułk Artylerii Lekkiej|16 Pułk Artylerii Polowej]] w Grudziądzu. W 1924 roku był dowódcą 8 Dywizjonu Szkolnego Podchorążych Rezerwy we Włodzimierzu Wołyńskim. Z dniem 1 marca 1925 roku przeniesiony został do [[8 Pułk Artylerii Ciężkiej (II RP)|8 Pułku Artylerii Ciężkiej]] w Toruniu na stanowisko dowódcy nowo powstałego III dywizjonu<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 27 z 6 marca 1925 roku.</ref>. W17 listopada 1926 roku został wyznaczonyprzeniesiony naz stanowiskoDywizjonu dyrektoraSzkolnego naukArtylerii Okręgu Korpusu Nr II wdo [[Wołyńska Szkoła Podchorążych Rezerwy Artylerii|Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii]] we Włodzimierzu Wołyńskim na stanowisko dowódcy II dywizjonu szkolnego<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 49 z 17 listopada 1926 roku, s. 404.</ref>. W 1930 roku został przeniesiony do [[29 Pułk Artylerii Lekkiej|29 Pułku Artylerii Lekkiej]] w Grodnie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku. Na [[podpułkownik]]a awansował ze starszeństwem z 1 stycznia 1931 roku i 20. lokatą w korpusie oficerów artylerii<ref>''Rocznik Oficerski 1932'', Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 178, 697.</ref>. W 1936 roku został dowódcą [[8 Pułk Artylerii Ciężkiej (II RP)|8 Pułku Artylerii Ciężkiej]] w Toruniu. Na [[pułkownik]]a awansował ze starszeństwem z 19 marca 1939 roku i 5. lokatą w korpusie oficerów artylerii. 28 sierpnia 1939 roku zgodnie z przydziałem mobilizacyjnym objął obowiązki dowódcy [[61 Pułk Artylerii Lekkiej (II RP)|61 Pułku Artylerii Lekkiej]]. Na tym stanowisku walczył w kampanii wrześniowej. W latach 1939-1945 przebywał w niemieckiej niewoli, w tym w [[Oflag VII A Murnau|Oflagu VII A Murnau]].
 
Po uwolnieniu z niewoli został przyjęty do Wojska Polskiego i mianowany dowódcą artylerii [[18 Dywizja Piechoty (LWP)|18 Dywizji Piechoty]]. W 1946 roku został dowódcą artylerii [[Poznański Okręg Wojskowy|Poznańskiego Okręgu Wojskowego]]. W tym samym roku został przeniesiony do [[Ministerstwo Obrony Narodowej|Ministerstwa Obrony Narodowej]] w Warszawie na stanowisko szefa Departamentu Uzbrojenia. W lipcu 1947 roku został awansowany na generała brygady. W 1947 roku został dyrektorem Biura Wojskowego w Ministerstwie Przemysłu i Handlu, a w następnym roku szefem Zarządu Technicznego [[Sztab Generalny Wojska Polskiego|Sztabu Generalnego WP]]. Od 1949 roku pełnił jednocześnie funkcję przewodniczącego komisji powołanej do organizacji wyższej uczelni wojskowej. W 1950 roku objął stanowisko szefa Oddziału VIII Sztabu Generalnego. 7 kwietnia 1950 roku został komendantem Grupy Organizacyjno-Przygotowawczej [[Wojskowa Akademia Techniczna im. Jarosława Dąbrowskiego w Warszawie|Wojskowej Akademii Technicznej]]. W czerwcu 1951 roku został komendantem Wojskowej Akademii Technicznej.