Niewydolność oddechowa: Różnice pomiędzy wersjami

'''Niewydolność oddechowa''' – stan, gdy zaburzenia czynności [[układ oddechowy|układu oddechowego]] doprowadzają do upośledzenia wymiany gazowej w [[płuco|płucach]] i do spadku ciśnienia parcjalnego [[tlen]]u poniżej 60 mmHgmm Hg (8,0 kPa) ([[hipoksemia]]) lub wzrostu ciśnienia [[dwutlenek węgla|dwutlenku węgla]] powyżej 45 [[Tor (jednostka)|mmHgmm Hg]] (6,0 kPa) ([[hiperkapnia]]).

Podejrzewając u chorego ostre uszkodzenie płuc, należy bezzwłocznie zapewnić drożność dróg oddechowych, należną wentylację i optymalne natlenowanie krwi, a następnie przeprowadzić [[gazometria|badanie gazometryczne krwi]], badanie biochemiczne i [[morfologia krwi|morfologiczne krwi]], posiew krwi i plwociny oraz wykonać [[Elektrokardiografia|EKG]] i [[RTG|rtg]] klatki piersiowej. [[Tlenoterapia|Tlenoterapię]] należy rozpocząć przez [[cewnik donosowy]] lub [[maska Venturiego|maskę Venturiego]] nr 60 zapewniając oddychanie 60% mieszaniną tlenu. Jeżeli w ten sposób uzyskano u chorego PaO2 > 8,0 kPa 60 mmHgmm Hg), należy kontynuować podawanie tlenu i leczyć choroby współwystępujące, pamiętając o utrzymaniu należytej objętości krwi krążącej, alkalizacji treści żołądkowej, stosowaniu w razie potrzeby antybiotyków i leków wazopresyjnych. Dożylna podaż płynów powinna być monitorowana ośrodkowym ciśnieniem żylnym (0,98-1,47 kPa; 10–15&nbsp;cm H₂O), w przypadkach [[hipoalbuminemia|hipoalbuminemii]] wskazane jest podawanie płynów koloidalnych. Intubacji wymagają chorzy z hipoksemią (PaO2 <8,0 kPa, tj. 60 mmHgmm Hg), u których należy stosować wentylację mechaniczną.