Synody w Kartaginie: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Dodano kategorię "Synody i sobory chrześcijańskie" za pomocą HotCat
uzup. nt. synodu w 411 r.
Linia 11:
* Synod z 28 sierpnia '''397''' wydał [[kanon Biblii]], wymieniając księgi: ''"Pięcioksiąg, księgę Jozuego, Sędziów, Rut, 4 Księgi Królewskie, 2 Księgi Kronik, Księgę Hioba, Psałterz Dawidowy, 5 Ksiąg Salomona (m.in. Księga Koheleta, Pieśń nad pieśniami, Księga Przysłów), 12 Ksiąg Proroków, Księgę Izajasza, Jeremiasza, Daniela, Ezechiela, Tobiasza, Judyty, Estery, 2 Księgi Ezdrasza; 4 księgi Ewangelii, Dzieje Apostolskie, 13 listów Św. Pawła, List do Hebrajczyków, 2 listy Św. Piotra, 3 Św. Jana, 1 Św. Jakuba, 1 Św. Judy i Apokalipsę"''. Ze Starego Testamentu nie wymieniono uznawanych obecnie przez katolików za kanoniczne: 1 i 2 Księgi Machabejskiej, Mądrości Syracha, Lamentacji Jeremiasza.
 
* Konferencja w Kartaginie zwołana przez cesarza [[Flawiusz Honoriusz|Flawiusza Honoriusza]] w '''411 r.''' w celu zakończenia schizmy [[donatyzm|donatystów]]. Nie była ściśle synodem, ale może być uważana za jedno z najważniejszych zgromadzeń w historii Kościoła afrykańskiego. Biskupi, po interwencji diakona Paulina z [[Mediolan]]u, byłego sekretarza [[Ambroży z Mediolanu|św. Ambrożego]] przesłuchali też [[Celestiusz]]a, ucznia [[Pelagiusz]]a<ref>Por. Augustyn z Hippony, ''(De peccato originali'', 3-4.3; G. Madec, ''Le Christ de saint Augustin, La Patrie et la Voie''. Paryż 2001 Desclée – Collection «Jésu et Jésus-Christ» 36, s. 223-224; O. Wermelinger. ''Rom und Pelagius. Die Theologische Position der römischen Bischöfe im Pelagianischen Streit in den Jahren 411-432'', Stuttgart 1975, s. 9-11</ref> i potępili [[Pelagianizm|nauczanie Pelagiusza]]. Uczynili to bez inspiracji i udziału [[Augustyn z Hippony|Augustyna z Hippony]], który nie był wtedy jeszcze włączony w [[Kontrowersja pelagiańska|kontrowersję pelagiańską]]<ref>Por. V. Grossi i B. Sesboüé, ''Grzech pierworodny i grzech początków: od św. Augustyna do końca Średniowiecza'', w: Grossi Vittorio, Ladaria Luis F. SJ, Lécrivain Philippe SJ, Sesboüé Bernard SJ, ''Człowiek i jego zbawienie'', Historia Dogmatów t. 2, red. Bernard Sesboüé, przeł. Piotr Rak, red. nauk. ks. Tadeusz Dzidek, Kraków 2001 Wydawnictwo „M”, s. 139</ref>.
* Konferencja w Kartaginie zwołana przez cesarza [[Flawiusz Honoriusz|Flawiusza Honoriusza]] w '''411''' w celu zakończenia schizmy [[donatyzm|donatystów]]. Nie była ściśle synodem, ale może być uważana za jedno z najważniejszych zgromadzeń w historii Kościoła afrykańskiego.
 
* 1 maja '''418''' odbył się tzw. Wielki Synod w Kartaginie, któremu przewodniczył [[Aureliusz z Kartaginy]], aby przeciwdziałać błędom [[Celestiusz]]a, ucznia [[Pelagiusz (mnich)|Pelagiusz]]a. Synod w pełni przyjął poglądy [[Augustyn z Hippony|Św. Augustyna]]<ref>http://www.seanmultimedia.com/Pie_Council_Of_Carthage_May_1_418.html</ref>. Podkreślono np. możliwość, że [[Adam i Ewa (postacie biblijne)|człowiek w raju]] nie umierał. Śmierć Adama wynikała z grzechu. Chrzest dzieci odpuszcza grzech pierworodny.