Powstanie Nian: Różnice pomiędzy wersjami

W wyniku opanowania ich bazy, Nian zmienili taktykę: z żołnierzy-chłopów przekształcili się w praktycznie profesjonalną armię, której głównym atutem była szybkość kawaleryjskiego zagonu. Pod dowództwem Zhang Zongyu i Lai Wenguanga (byłego dowódcy północnych armii tajpingów), kolumny Nian wyruszyły w 1863, rozszerzając wojnę na na większość północnych Chin. Nowa taktyka pozwoliła im zwyciężyć nie tylko oddziały Sengge Rinchena (w 1865 Zhang Zongyu pomścił wuja wciągając w pułapkę i zabijając księcia), lecz nawet kilkukrotnie pobić wyposażone w europejską broń wojska Li Hongzhanga.

 

[[Plik:Defeating_the_Nian_Troops_under_the_Command_of_Zhang_Minhang_in_Shandong.jpg|thumb|Bitwa z oddziałami Nian w Shandongu]]

Następcą Sengge Rinchena został [[Zeng Guofan]], który zdecydował, by sprowadzić na północ kilkadziesiąt tysięcy żołnierzy armii Huai, nowocześnie uzbrojonych i wyposażonych. Zaczął metodycznie okrążać powstańców, ograniczając ich możliwości manewru i skrupulatnie pilnując poddawania się wiosek i miasteczek. Wykorzystywał też przeszkody wodne jako bariery dla ruchu powstańców – zarówno w celu ich powstrzymania, jak i okrążenia i zniszczenia. Początkowo taktyka ta zawiodła, bo Nian przełamali słabe umocnienia pod Kaifengiem. Zeng powierzył dowództwo [[Li Hongzhang]]owi, którego Armia Anhui pod bezpośrednią komendą [[Liu Mingchuan]]a pobiła rebeliantów, w następstwie czego Nian podzielili się na dwie grupy.