Joannicjusz (Kobziew): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne, commons, int.
int.
Linia 65:
Urodził się w rodzinie chłopskiej. Jest z pochodzenia [[Rosjanie|Rosjaninem]]. Ukończył siedem klas szkoły podstawowej, po czym został robotnikiem budowlanym. W latach 1958-1960 uczył się w seminarium duchownym w [[Kijów|Kijowie]], zaś po jego zamknięciu przez władze radzieckie - przez dalsze dwa lata w [[seminarium duchowne w Odessie|analogicznej placówce]] w [[Odessa|Odessie]]. W 1966 ukończył Moskiewską Akademię Duchowną z tytułem kandydata teologii, uzyskanym za pracę poświęconą św. [[Ignacy (Brianczaninow)|Ignacemu (Brianczaninowowi)]]. Jeszcze jako student, 16 listopada 1964, złożył [[postrzyżyny mnisze|wieczyste śluby zakonne]] w [[Ławra Troicko-Siergijewska|Ławrze Troicko-Siergijewskiej]], przyjmując imię Joannicjusz, zaś 24 listopada został [[hierodiakon]]em. 7 kwietnia 1969 wyświęcony na [[hieromnich]]a, zaś w 1971 podniesiony do godności [[igumen]]a. W tym samym roku został zatrudniony jako wykładowca seminarium duchownego w Odessie. Od 1983 [[archimandryta]]. W 1986 został proboszczem parafii przy [[sobór Opieki Matki Bożej w Izmaile|soborze Opieki Matki Bożej w Izmaile]] oraz dziekanem dekanatu izmailskiego.
 
13 grudnia 1988 miała miejsce jego chirotonia na biskupa [[Słowiańsk|słowiańskiego]], wikariusza eparchii [[eparchia odeska|odeskiej i chersońskiej]]. 19 lutego 1990 przeniesiony na katedrę [[eparchia doniecka|doniecką i ługańską]], zaś po jej reorganizacji w roku następnym - [[eparchia ługańska|ługańską i starobielską]]. W 1993 podniesiony do godności arcybiskupiej, zaś w 2001 został metropolitą.
 
Brał udział w spotkaniu biskupów Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego w kwietniu 1992 w [[Żytomierz]]u, którego uczestnicy zaapelowali o zwołanie soboru swojego Kościoła, zaś jego zwierzchnika metropolitę [[Filaret (Denysenko)|Filareta (Denysenkę)]] oskarżyli o krzywoprzysięstwo. W efekcie spotkania oraz soboru, jaki miał miejsce w tym samym roku, metropolita Filaret został uznany za winnego rozbijania Kościoła i pozbawiony urzędu<ref>[http://www.pravoslavye.org.ua/index.php?r_type=article&action=fullinfo&id=15980 Початок церковної свободи (15-річчя Житомирського передсоборного зібрання)]</ref>. W czasie [[pomarańczowa rewolucja|pomarańczowej rewolucji]] razem z grupą innych prorosyjsko nastawionych hierarchów Kościoła (metropolici odeski [[Agatangel (Sawwin)]] i doniecki [[Hilarion (Szukało)]]) popierał [[Wiktor Janukowycz|Wiktora Janukowycza]], określając go jako prawowitego prezydenta<ref>[http://risu.org.ua/ua/index/expert_thought/analytic/33861/ ЦЕРКВА І ВИБОРИ: УРОКИ 2004 РОКУ]</ref>.