Michaił Kutuzow: Różnice pomiędzy wersjami

|pseudonim =

|zwycięstwa =

|miejsce urodzenia = [[Plik:Flag_of_RussiaFlag of Russia.svg|20px]] Sankt-Petersburg, Imperium Rosyjskie

|siły zbrojne = [[Plik:Flag_of_RussiaFlag of Russia.svg|20px]] Imperium Rosyjskie

|jednostki =

|późniejsza praca =

|commons =

[[Plik:Kutuzov1.jpg|right|thumb|Michał Iłłarionowicz Kutuzow, obraz R. M. Wołkowa]]

[[Plik:Bolesławiec - pomnik Kutuzowa.JPG|right|thumb|Obelisk w Bolesławcu - miejscu śmierci]]

Uczestnik wojen z [[Imperium Osmańskieosmańskie|Turcją]]. W czasie [[V wojnaWojna rosyjsko-turecka (1768-1774)|wojny 1768-1774]] na stanowiskach sztabowych - uczestnik walk koło Riaboj Mogiły, Łargi, Kaługi i innych. W lipcu 1774 roku, dowodząc batalionem w bitwie pod wsią Szumy (obecnie Kutuzowka) na południe od [[Ałuszta|Ałuszty]] został ranny i stracił prawe oko.

W roku 1784 mianowany na stopień generała majora i wyznaczony na dowódcę formułującego się Bugskiego Korpusu Strzeleckiego, z którym brał udział w [[VI wojnaWojna rosyjsko-turecka (1787-1792)|wojnie rosyjsko-tureckiej 1787-1792]], walcząc u boku [[Aleksandr Suworow|Aleksandra Suworowa]]. Był doradcą Suworowa. Odznaczył się m.in. pod Oczakowem w roku 1788, gdzie dowodził 6 kolumną i gdzie był powtórnie ranny, oraz podczas zdobycia twierdzy [[Izmaił]] w roku 1790, potem w bitwach pod Babadagiem i Maczinem. W czasie [[wojna polsko-rosyjska 1792|wojny polsko-rosyjskiej 1792]] dowódca korpusu. Brał udział w [[bitwaBitwa pod Dubienką (1792)|bitwie pod Dubienką]]. W latach [[1794]]-[[1795]] poseł nadzwyczajny Rosji w Konstantynopolu. Doprowadził do zawarcia przez Rosję kilku korzystnych umów politycznych i gospodarczych. W [[1794]] wyznaczony na dyrektora Lądowego Szlacheckiego Korpusu Kadetów. W latach [[1795]]-[[1799]] naczelny dowódca i inspektor wojsk rosyjskich w [[Finlandia|Finlandii]]. Wykonywał także szereg zadań dyplomatycznych m. in. rozmowy z Prusami i Szwedami.

Na początku wojny roku 1812 wyznaczony na dowódcę pospolitego ruszenia [[Petersburg]]a, a następnie Moskwy. Po wycofaniu wojsk rosyjskich ze [[Smoleńsk]]a, 8 sierpnia wyznaczony na naczelnego dowódcę wojsk rosyjskich. 17 sierpnia przybył na pole walki, przejął dowództwo armii rosyjskiej z rąk ówczesnego ministra wojny [[Michaił Barclay de Tolly|Barclaya de Tolly]] i podjął decyzje o wydaniu [[bitwa pod Borodino|bitwy pod Borodino]] na 26 sierpnia. Poniósł porażkę, jednak armia rosyjska nie została rozbita. Brak sił nie pozwolił na przeprowadzenie kontrnatarcia. Dążąc do ratowania reszty sił podjął decyzję o wycofaniu, kontynuując strategię Barclaya de Tolly wciągnięcia Francuzów w głąb Rosji, wyczerpania sił i przygotowania własnego przeciwuderzenia. Bez walk oddał Moskwę. Decyzja ta była wówczas krytykowana przez część generalicji<ref>A.Uffindell, s.352.</ref>.

Kutuzow wykonał wówczas manewr z drogi na Riazań na drogę do Kaługi. Zatrzymał armie w obozie w Taturino na południowy zachód od Moskwy, gdzie zmobilizował nowe siły i uzupełnił środki. 6 października pod Tarutinem odniósł zwycięstwo nad korpusem francuskim i zmusił Napoleona do przyspieszenia wycofania wojsk z Moskwy. [[Bitwa pod Małojarosławcem|Pod Małojarosławcem]] zagrodził wojskom francuskim drogę na południe, zmusił je do wycofania po zniszczonej drodze smoleńskiej. Napierając na nieprzyjaciela odniósł kilka zwycięstw, m. in. [[Bitwa pod Wiaźmą|pod Wiaźmą]] i [[Bitwa pod Krasnym|Krasnym]]. [[Bitwa nad Berezyną (1812)|Nad rzeką Berezyną]] próbował raz jeszcze bezskutecznie rozbić główne siły Napoleona<ref>A.Uffindell, s.357.</ref>.

Za kampanię zimową otrzymał 6 grudnia 1812 roku tytuł księcia smoleńskiego i został nagrodzony najwyższym odznaczeniem rosyjskim, [[Order św.Świętego Jerzego|orderem św. Jerzego I stopnia]]. Idąc za wycofującymi się wojskami francuskimi dotarł do Polski.

Wychowany na naukach [[Piotr Aleksandrowicz Rumiancew|P. Rumiancewa]] i [[Aleksandr Suworow|A. Suworowa]], był przeciwnikiem kordonu i taktyki linearnej. Był zwolennikiem szybkiego i zaskakującego manewru. W kampanii 1812 roku pokazał, do czego prowadzi strategiczna defensywa, manewr i kontrofensywa.

{{Commonscommonscat|Category:Mikhail Kutuzov}}

{{WikiquoteWikicytaty|z Michaiła Kutuzowa}}

{{linkLink FA|bg}}

{{linkLink FA|it}}