Zdzisław Okęcki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m poprawa linków |
m drobne techniczne |
||
Linia 1:
'''Zdzisław Narcyz Okęcki''' (ur. [[29 października]] [[1874]] w [[Miszewko-Stefany|Miszewku]]
Syn właściciela ziemskiego Zdzisława i Wandy z Kleniewskich. Po ukończeniu gimnazjum we Lwowie studiował prawo na [[Leopold-Franzens-Universität Innsbruck|uniwersytecie]] w [[Innsbruck]]u, uzyskując stopień naukowy [[Doktor (stopień naukowy)|doktora]] praw. W 1904 wstąpił do służby konsularnej [[Austro-Węgry|Austro-Węgier]]. Był wicekonsulem w [[Kurytyba|Kurytybie]] (1905-1908), [[Gałacz]]u (1909-11), konsulem w [[Krajowa|Craiovej]] (1912-13) i [[Kair]]ze (1914).
Linia 7:
Latem 1919 był zaangażowany z ramienia MSZ w sprawy ukraińskie, szczególnie ułożenia stosunków z rządem [[Ukraińska Republika Ludowa|Ukraińskiej Republiki Ludowej]] [[Symon Petlura|Symona Petlury]]. 14 marca 1920 uczestniczył w rokowaniach polsko-łotewskich w Warszawie w sprawie zawarcia układu politycznego i wojskowego. Jako delegat rządu polskiego i dyrektor Departamentu Dyplomatycznego MSZ wraz z [[Kazimierz Stamirowski|Kazimierzem Stamirowskim]] spotkali się na linii frontu w rejonie Międzyrzec–Siedlce z członkiem Rewolucyjnej Rady Wojennej XVI Armii Malinem i podpisali w nocy z 11 na 12 sierpnia 1920 porozumienie o przyjęciu polskiej delegacji pokojowej przez przedstawicieli Armii Czerwonej na odcinku Siedlce–Warszawa 14 sierpnia 1920 (był to początek rokowań, które doprowadziły do zawarcia w październiku 1920 [[rozejm|zawieszenia broni]] w [[Wojna polsko-bolszewicka|wojnie polsko-bolszewickiej]], a następnie [[Traktat ryski (1921)|ryskiego traktatu pokojowego]].
Po kolejnej reorganizacji centrali MSZ w końcu 1920 22 kwietnia 1921 został nominowany na posła nadzwyczajnego i ministra pełnomocnego RP przy w [[Królestwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców|Królestwie Serbów, Chorwatów i Słoweńców (SHS)]]. Poselstwem w [[Belgrad]]zie kierował do 1 lutego 1928, kładąc zasługi w zbliżeniu obu państw. Od 1 maja 1928 do 1 kwietnia 1930 poseł nadzwyczajny i minister pełnomocny w [[Tokio]].
Po odwołaniu z funkcji przeniesiony został w stan rozporządzalności. Po odejściu ze służby dyplomatycznej zajął się zarządzaniem majątkiem w Kurowicach, gdzie zmarł. Zajmował się opracowaniem swych bogatych zbiorów sztuki japońskiej, chińskiej, indiańskiej, tureckiej, serbskiej, albańskiej, staroegipskiej i fauny brazylijskiej. Na mocy jego testamentu część tych zbiorów znalazła się po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] w zbiorach [[Muzeum Narodowe w Warszawie|Muzeum Narodowego w Warszawie]] i [[Muzeum Mazowieckie w Płocku|Muzeum Mazowieckim]] w [[Płock]]u.
| |||