Color field painting: Różnice pomiędzy wersjami

 

== Percepcja ''malarstwa wielkich płaszczyzn'' ==

Ważnym elementem była sama [[fizjologia]] [[percepcja|percepcji]] dzieła. Malarze ''color field'' uważali, że wbrew tendencjom, duże obrazy należy oglądać z bliska. [[Mark Rothko]] posunął się jeszcze dalej i dbał, aby jego obrazy oglądane były ze ściśle określonej odległości, optymalnej dla odbioru barwy i świetlistości. W percepcji dzieła kładł nacisk na jego oświetlenie, najjaśniejsze obrazy poddając jaskrawemu, a ciemne słabemu [[światło|światłu]]. W niektórych przypadkach obraz powinien być oglądany przy wygaszonych lampach, aby mógł emitować własne światło. Obrazy eksponowano seriami, w określonym porządku, w izolacji od prac innych twórców.

 

Efekt nieskończoności, uważany w [[XVIII wiek|XVIII]] wieku przez [[Edmund Burke|Edmunda Burke'a]] za jeden z atrybutów sublimacji, był możliwy tylko dzięki otwartości przestrzeni. Preferowanie przez artystów wielkich płaszczyzn, niekiedy zajmujących całe ściany, miało wypełnić całkowicie [[pole widzenia]] obserwatora, wchłonąć go w barwę, sprawić, aby monstrualnych rozmiarów kompozycje w pewnym sensie stały się jego środowiskiem. Pełne zaabsorbowanie, rozciągnięcie obrazu poza kadr pola widzenia pozwalało na wyłączenie odbiorcy z codzienności. Aby spotęgować efekt, kompozycje z założenia przeznaczone były do wystawiania w małych wnętrzach, dla niewielkiej jednorazowo publiczności.

 

[[Kategoria:Kierunki w malarstwie]]