Tratwa Meduzy: Różnice pomiędzy wersjami

Obraz powstał po tragicznych wydarzeniach, które miały miejsce w [[1816]] roku, a dotyczyły zatonięcia u wybrzeży [[Afryka|Afryki]] [[Fregata (okręt)|fregaty]] ''Meduza'' z ponad 150 pasażerami na pokładzie. Według relacji statek podczas tonięcia został opuszczony przez oficerów na szalupach ratowniczych i pozostawiony na pewną śmierć. Pasażerowie zbudowali tratwę dwadzieścia na siedem metrów. Zostali odnalezieni po trzynastu dniach, a na tratwie pozostało jedynie piętnastu rozbitków. Po tragedii kapitan-emigrant z okresu rewolucji francuskiej i wojen napoleońskich został surowo ukarany podczas rozprawy sądowej. Sam proces i jego wyrok był uznany przez paryską opinię za proces przeciwko emigracji. Obraz ''tratwa Meduzy'' miał więc stanowić manifestację przeciwko niesprawiedliwości.

Géricault scenę z tratwy przedstawił w momencie ratowania pozostałych rozbitków. Tratwa jest unoszona przez wzburzone morze, a na horyzoncie widoczny jest okręt wojenny ''Argus'' , który odnalazł rozbitków. Malarz, dzięki kontrastowi pomiędzy światłem a zastygłymi gestami wyrażającymi nadziejenadzieję i przestrach, ukazał dramatyzm i pełną ekspresji scenę.

Zanim powstał obraz, Géricault wykonał wiele szkiców. W tym celu dokonywał obserwacji w klinice doktora Georgeta dla ludzi obłąkanych. Do postaci jednego z rozbitków znajdującego się na pierwszym planie po lewej stronie pozował jego przyjaciel [[Eugène Delacroix]]. Prawdopodobnie do namalowania w taki sposób sceny na tratwie zainspirował go również obraz [[Michał Anioł|Michała Anioła]] ''[[Sąd Ostateczny]]'' i jego fragment z łodzią Charona. Dzieło to, Géricault widział trzy lata wcześniej w [[kaplica Sykstyńska|Kaplicy Sykstyńskiej]]. Niektóre postacie przedstawione przez francuskiego malarza są bardzo podobne do tych u Michała Anioła.