Polskie Towarzystwo Politechniczne we Lwowie: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Sloggi (dyskusja | edycje)
m →‎Przewodniczący: ->dr. kor.
Linia 1:
'''Polskie Towarzystwo Politechniczne we Lwowie''' – organizacja zawodowa działająca w latach 1876-1939 we [[Lwów|Lwowie]], skupiająca do 1919 inżynierów działających w Galicji Wschodniej.
[[FilePlik:9 Dudaieva Street, Lviv (10).jpg|thumb|200px|Siedziba Polskiego Towarzystwa Politechnicznego (stan obecny)]]
== Działalność ==
Towarzystwo Politechniczne powstało w 1876 z inicjatywy dwudziestu dwóch inżynierów reprezentujących różne dziedziny techniki. Początkowo nosiło nazwę "Stowarzyszenie Ukończonych Techników", w 1878 na wniosek [[Józef Jaegermann|Józefa Jaegermanna]] otrzymało nazwę "Towarzystwo Politechniczne we Lwowie". Intencją założycieli było zrzeszenie inżynierów, dążenie do pogłębiania ich wiedzy, zapoznawanie z postępem technicznym oraz inicjowanie nawiązywania przez nich kontaktów. Od 1877 Towarzystwo wydawało własny magazyn, początkowo pod nazwą "Dźwignia", a następnie jako "[[Czasopismo Techniczne]]". Organizacja utrzymywała się ze składek członkowskich i darowizn, od 1906 posiadała na własność niewielką kamienicę przy ulicy Józefa Bartłomieja Zimorowicza 9 (obecnie Dudajewa). W 1913 z Towarzystwa odeszli członkowie narodowości ukraińskiej i utworzyli własne "Ruskie Towarzystwo Techniczne", do dotychczasowej nazwy dodano przedrostek "Polskie", a 12 marca 1913 zmieniono zapis w statusie, przyjmując język polski za obowiązujący w organizacji. W tym czasie Towarzystwo liczyło 1019 członków, z czego 475 było mieszkańcami [[Lwów|Lwowa]], a 12 było z [[Imperium Rosyjskie]]go. Członkowie dzielili się na zwykłych, korespondencyjnych i honorowych. Filie Towarzystwa działały w [[Borysław]]iu, [[Drohobycz]]u, [[Kołomyja|Kołomyi]], [[Nowy Sącz|Nowym Sączu]], [[Przemyśl]]u, [[Sambor (miasto)|Samborze]]ze, [[StanisławówIwano-Frankiwsk|Stanisławowie]], [[Stryj (miasto)|Stryju]] i [[Tarnów|Tarnowie]]. Do 1917 Towarzystwo zorganizowało siedem zjazdów techników, z czego trzy odbyły się we Lwowie. Podczas zjazdu w 1925 postanowiono, że w przypadku rozwiązania Towarzystwa jej aktywa zostaną przeniesione na rzecz [[Politechnika Lwowska|Politechniki Lwowskiej]] z przeznaczeniem na stworzenie funduszu stypendialnego, dla studentów kontynuujących naukę zagranicą. Organizacja posiadała własną bibliotekę, która dużą część zbiorów otrzymywała jako darowizny, w 1934 liczyła 2578 pozycji i roczniki 52 czasopism. Polskie Towarzystwo Politechniczne we Lwowie było jednym z poprzedników powojennej [[Naczelna Organizacja Techniczna|Naczelnej Organizacji Technicznej]]. Polskie Towarzystwo Politechniczne we Lwowie zakończyło działalność we wrześniu 1939 po zajęciu miasta przez [[Armia Czerwona|Armię Czerwoną]].
 
== Członkowie ==
=== Przewodniczący ===
Przewodniczącymi towarzystwa byli:
{{Kolumna-podział|2|
Linia 24:
}}
 
=== Sekretarze ===
Towarzystwo posiadało sekretarzy w osobach:
{{Kolumna-podział|2|
Linia 54:
}}
 
=== Członkowie honorowi ===
{{Kolumna-podział|2|
* [[Ignacy Mościcki]];
Linia 67:
}}
 
== Bibliografia ==
* Jakub Lewicki "Między tradycją a nowoczesnością: architektura Lwowa lat 1893–1918" Wydawnictwo Neriton, Warszawa 2005 s. 59—63 ISBN 83-88372-29-7;
* Józef Piłatowicz "Ruch stowarzyszeniowy inżynierów i techników polskich do 1939 r." Wydawnictwo Primum, Warszawa 2005 tom II s. 101–110 ISBN 83-921738-2-1.
Linia 76:
[[Kategoria:Instytucje naukowe we Lwowie]]
[[Kategoria:Członkowie Polskiego Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie|!]]
 
[[uk:Політехнічне товариство у Львові]]