Wydział Humanistyczny Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach: Różnice pomiędzy wersjami

|godło =

|zdjęcie = Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach.JPG

|dewiza =

|data założenia = 28 czerwca 1969

Wydział kształci studentów na dziewięciu kierunkach: [[dziennikarstwo]] i [[komunikacja społeczna]], filologia [[filologia angielska|angielska]], [[germanistyka|germańska]], [[polonistyka|polska]] i [[rusycystyka|rosyjska]], historia, [[informacja naukowa]] i [[bibliotekoznawstwo]], organizacja turystyki historycznej oraz [[militaria|militarystyka]] historyczna. Ponadto w ramach studiów podyplomowych dostępne są trzy kierunki: [[archiwistyka]], [[logopedia]] i [[wiedza o społeczeństwie]]{{r|o wydziale}}.

 

 

== Historia ==

Wydział Humanistyczny został powołany 28 czerwca 1969 roku zarządzeniem [[Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego|ministra oświaty i szkolnictwa wyższego]] w sprawie organizacji Wyższej Szkoły Nauczycielskiej. Utworzono wówczas dwa kierunki: [[polonistyka|filologię polską]] z [[historia|historią]] i [[rusycystyka|filologię rosyjską]]. Pierwszym dziekanem został doc. dr [[Michał Jaworski (filolog)|Michał Jaworski]], natomiast we wrześniu na wydziale pracę podjęło czterech [[docent]]ów, pięciu [[adiunkt]]ów ze stopniem [[doktor (stopień naukowy)|doktora]], dwóch wykładowców i trzech lektorów. Siedzibą Wydziału Humanistycznego stał się budynek dawnego Studium Nauczycielskiego przy ul. Leśnej 16, który został zmodernizowany i wyposażony za kwotę blisko 5,1 mln zł, przyznaną przez Prezydium Wojewódzkiej [[Rada narodowa (PRL)|Rady Narodowej]] w Kielcach<ref>Z. Małecki, M. B. Markowski, ''Wydział Humanistyczny'', w: ''Droga do uniwersytetu (1969–2009)'', pod red. W. Cabana i M. B. Markowskiego, Kielce 2009, s. 38-39.</ref>.

 

 

Na początku lat 80. studenci i pracownicy Instytutu Filologii Polskiej i Instytutu Historii uczestniczyli w protestach antyrządowych, domagając się uznania przez władzę [[Niezależne Zrzeszenie Studentów|Niezależnego Zrzeszenia Studentów]] i [[Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność”|NSZZ „Solidarność”]]. Po wprowadzeniu [[stan wojenny w Polsce 1981-1983|stanu wojennego]] w grudniu 1981 roku, pracownicy Wydziału Humanistycznego zostali [[internowanie|internowani]], a później relegowani z uczelni (m.in. dr [[Stanisław Żak]]). Represje dotknęły również kilku studentów. Podjęte w latach 80. starania o uzyskanie uprawnienia do nadawania stopnia naukowego doktora zakończyły się w 1989 roku, kiedy Rada Wydziału otrzymała prawo doktoryzowania z historii. Wcześniej jednak Instytut Historii borykał się z problemami lokalowymi – najpierw przeniósł się do byłych akademików przy ul. Krakowskiej 11, a później do prywatnej kamienicy przy zbiegu ul. Prostej i Śniadeckich<ref>Z. Małecki, M. B. Markowski, s. 46-48.</ref>. Dopiero w 1991 roku, po trwającym kilka tygodni strajku okupacyjnym pracowników i studentów oraz mediacjach ministra [[Henryk Samsonowicz|Henryka Samsonowicza]], Instytut Historii otrzymał gmach przy ul. Żeromskiego 5, należący w okresie [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|PRL]] do Komitetu Wojewódzkiego [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|PZPR]]<ref>Z. Małecki, M. B. Markowski, s. 53.</ref>.

* Instytut Filologii Obcych: dr hab. [[Kazimierz Luciński]], prof. UJK

* Instytut Filologii Polskiej: dr hab. [[Piotr Zbróg]], prof. UJK

 

=== Poczet dziekanów ===

{{Przypisy}}