Białogon: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m martwy link |
|||
Linia 8:
Białogon zaczął istnieć jako osada przemysłowa w I połowie XVII wieku, wraz ze wzniesieniem tu huty miedzi i ołowiu przez Franciszka i Piotra Konieckickich. W latach [[1814]]-[[1817]], z inicjatywy [[Stanisław Staszic|Stanisława Staszica]] wybudowano hutę „Aleksandra”, w której pozyskiwano miedź, bito srebrne monety, oraz produkowano wyroby ogólnego użytku. Po wyczerpaniu w okolicy rud miedzi i ołowiu, zakład przebudowano na odlewnie żeliwa. W trakcie powstania listopadowego powstawały tu m.in. lufy armatnie, pociski artyleryjskie oraz karabiny.
W II poł. XIX w. fabryka rozpoczęła produkcję maszyn rolniczch. Projekt osiedla wzorowano na tzw. „Róży Wersalskiej”, a końcowy układ stanowi pięć, promieniście rozłożonych ulic, wychodzących spod bramy zakładu. Rozplanowanie to, powstałe w 1817 roku, uznano za zabytkowe. Po gruntownej przebudowie oraz rozbudowie zakład został zamieniony, w [[1966]] roku, w „Kielecką Fabrykę Pomp – Białogon”, która prowadzi produkcję do dnia dzisiejszego. Białogon został włączony do granic miasta Kielce dopiero po [[II wojna światowa|drugiej wojnie światowej]], [[1 stycznia]] [[1966]] roku<ref>[http://web.archive.org/web/20070113002109/http://www.kielce.ap.gov.pl/najciekawsze/wystawa_2.pdf Kielce, obraz miasta w dokumencie, teraźniejszość i przeszłość, str.41]</ref>.
Nazwa ''Białogon'' jest po raz pierwszy wzmiankowana w dokumentach z roku [[1601]] i ma związek z tutejszą kulturą rolniczą. Stanowi ona złożenie [[przymiotnik]]a ''biały'' (określającego kolor wapiennego podłoża) oraz [[rzeczownik]]a ''gon'', oznaczającego prawdopodobnie przeganianie bydła<ref>Władysław Dzikowski, Danuta Kopertowska, ''Toponimia Kielc'', Warszawa-Kraków 1976</ref>.
| |||