|
|www =
}}
'''Jerzy Sacewicz''' (ur. [[25 czerwca]] [[1903]] w [[Zelwa (osiedle typu miejskiego)|Zelwie]], zm. [[15 sierpnia]] [[1986]] w [[Warszawa|Warszawie]]) – polski doktor [[Doctor honoris causaPolski|h.c.polski]] teologii, [[prezbiter]] protestancki,i pionier [[Kościoły Chrystusowe|Kościoła Chrystusowego]] w Polsce, [[misja (religia)filantropia|misjonarzfilantrop]], ewangelistawspółredaktor czasopism chrześcijańskich, doktor [[filantropiaDoctor honoris causa|filantroph.c.]], [[teolog]], archiwista oraz współredaktor dzienników chrześcijańskichteologii.
== Biografia ==
=== Dzieciństwo i młodość ===
Urodzony w [[Zelwa (osiedle typu miejskiego)|Zelwie]] na [[Gubernia grodzieńska|Grodzieńszczyźnie]], jako siódme dziecko w rodzinie carskiego naczelnika poczty, Grzegorza Sacewicza i Weroniki z d. Smoktunowicz. Uczęszczał do [[Prawosławie|prawosławnej]] szkoły duchownej przy [[monaster Zaśnięcia Matki Bożej w Żyrowicach|monasterze w Żyrowicach]], następnie do seminarium duchownego w [[Kaługa (miasto)|Kałudze]]. W latach [[rewolucja październikowa|rewolucji październikowej]] uczęszczałuczył dosię w [[gimnazjum]], a następnie dow [[technikum]]. Był wzorowym uczniem i przyjacielem profesora [[Konstantin Ciołkowski|Konstantego Ciołkowskiego]], pioniera kosmonautyki. W tym czasie wskutek przeżyć duchowych przyjął [[20 czerwca]] [[1920]] r. [[chrzest]] w rzece [[Oka|Oce]].
=== PracaDziałalność misyjnaw II Rzeczypospolitej ===
W roku [[1922]] rozpoczął pracę misyjną w [[Kobryń|Kobryniu]]. Organizował zbory[[Kościoły Chrystusowe]], pracując głównie z młodzieżą. Stworzył w Kobryniu pierwszy zbór [[Kościołyzbór]] Chrystusowe|Kościołatego Chrystusowego]]wyznania, istniejący do dziś. W pracy ewangelizacyjnej i administracyjnej pomagała mu żona Lidia (z domu Winnik). W [[1926]] zapoczątkował działalność wydawniczą, współredagując ''Christijanskij Sojuz''. Wspólna działalność misyjna wraz z [[Konstanty Jaroszewicz|Konstantym Jaroszewiczem]], [[Jan Bukowicz|Janem Bukowiczem]] oraz Grzegorzem i Bazylim Bajkami na terenach [[Polesie|Polesia]], Wileńszczyźny, Białostocczyzny, [[Wołyń|Wołynia]] oraz [[Galicja (Europa Środkowa)|Galicji]] zaowocowała zarejestrowaniem do 1939 ok. 30 zborów Kościoła Chrystusowego (dooraz [[1939]]) orazutworzeniem licznych chórów i zorganizowaniem wielu kursów biblijnych. Od [[1938]] Jerzy Sacewicz był też kierownikiem redakcji i administracji czasopisma ''Słowo Pojednania''.
=== LataOkres czterdziesteII wojny światowej ===
W roku [[1939]] Jerzy Sacewicz odbył podróż misyjną do [[Rumunia|Rumunii]], gdzie dokonał pierwszych w tym kraju [[Ordynacja (religia)|ordynacji]] [[prezbiter]]ów. W[[Kościoły czasieChrystusowe|Kościoła działańChrystusowego]]. wojennychW intensywnieokupacji wspomagał ruch partyzancki na [[Ukraina|Ukrainie]]. W roku [[1941]] zmarła jego żona, osierocając dwójkę synów Eugeniusza i Jerzego.
=== Okres Polski Ludowej ===
Bezpośrednio po wojnie został wydelegowany przez Zarząd Kościoła do [[Stany Zjednoczone|Stanów Zjednoczonych]]. Podczas swego pobytu otrzymał z rąk prezydenta [[Muskingum College]], w [[New Concord]], [[Ohio]] Roberta N. Montgomery tytuł [[Doctor honoris causa|doktora ''honoris causa'']] tej uczelni w dziedzinie teologii. Uzyskał też prywatną audiencję u ówczesnego prezydenta [[Stany Zjednoczone|USA]] [[Harry Truman|Harry'ego S. Trumana]], od którego otrzymał wsparcie dla swej działalności charytatywnej. ▼Po zakończeniu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] powrócił do [[Polska|Polski]] i działał na terenach [[Warmia|Warmii]] i [[Mazury|Mazur]], współtworząc w [[Lidzbark Warmiński|Lidzbarku Warmińskim]] sierociniec, seminarium teologiczne, redakcję miesięcznika ''Jedność'' oraz organizując komitety młodzieżowe i kolonie dla biednych dzieci i sierot. Stworzył także zbór w [[Olsztyn]]ie . Powołał do życia instytucję charytatywną ''Ewangeliczny Samarytanin''. Był współorganizatorem pierwszego Ogólnopolskiego Zlotu Młodzieży Kościołów Chrystusowych w [[Gdańsk]]u. Z powodu swoich przekonań religijnych otrzymał zakaz wjazdu do [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|Związku Radzieckiego]]. ▼
▲BezpośrednioKrótko po wojnie został wydelegowany przez Zarząd Kościoła do [[Stany Zjednoczone|Stanów Zjednoczonych]]. Podczas swego pobytu otrzymał z rąk prezydenta [[Muskingum College ]], w [[New Concord ]], w [[Ohio]] Roberta N. Montgomery tytuł [[Doctor honoris causa|doktora ''honoris causa'']] tej uczelni w dziedziniezakresie teologii. Uzyskał też prywatną audiencję u ówczesnego prezydenta [[Stany Zjednoczone|USA]] [[Harry Truman|Harry'ego S. Trumana]], od którego otrzymał wsparcie dla swej działalności charytatywnej.
▲Po zakończeniu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] powrócił do [[Polska|Polski]] i działał na terenach [[Warmia|Warmii]] i [[Mazury|Mazur]], współtworząc w [[Lidzbark Warmiński|Lidzbarku Warmińskim]] sierociniec, seminarium teologiczne, redakcję miesięcznika ''Jedność'' oraz organizując komitety młodzieżowe i kolonie dla biednych dzieci i sierot. Stworzył także zbór w [[Olsztyn]]ie.
W roku [[1948 ]] przeniósł się do [[Warszawa|Warszawy]], gdzie dzięki ofiarności braciwspółwyznawców z Polski i pomocy z Ameryki zakupił budynek przy [[Ulica Puławska w Warszawie|ul. Puławskiej 114 ]], w którym do dziś mieści się zbór (zobacz [[Społeczność Chrześcijańska „Puławska” w Warszawie|Społeczność Chrześcijańska Puławska w Warszawie]] ), i którycentrala do[[Kościół dziśChrystusowy jest centrum koordynacyjnym i administracyjnym pracyw RP|Kościoła Chrystusowego ]]. W tym też roku podczas XII Zjazdu Kościoła Chrystusowego poślubił Mariannę z d. Adamus. Z tego związku urodził się syn Mirosław-Marek. Do września [[1950 ]] dzięki jego pracy zostało zarejestrowane 35 zborów i 80 placówek, w których było zatrudnionych 50 duchownych. ▼Powołał do życia instytucję charytatywną ''Ewangeliczny Samarytanin''. Był współorganizatorem, wykładowcą i mówcą pierwszego Ogólnopolskiego Zlotu Młodzieży w [[Gdańsk]]u. Za swoje przekonania i poglądy religijne został umieszczony na "czarnej liście" i otrzymał zakaz wjazdu do [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|Związku Radzieckiego]].
[[Plik:Jerzy Sacewicz grób.JPG|thumb|Grób Jerzego Sacewicza na Cmentarzucmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie]] ▼▲W roku [[1948]] przeniósł się do [[Warszawa|Warszawy]], gdzie dzięki ofiarności braci z Polski i pomocy z Ameryki zakupił budynek przy ul. Puławskiej 114, w którym do dziś mieści się zbór (zobacz [[Społeczność Chrześcijańska „Puławska” w Warszawie|Społeczność Chrześcijańska Puławska w Warszawie]]), i który do dziś jest centrum koordynacyjnym i administracyjnym pracy Kościoła Chrystusowego. W tym też roku podczas XII Zjazdu Kościoła Chrystusowego poślubił Mariannę z d. Adamus. Z tego związku urodził się syn Mirosław-Marek. Do września [[1950]] dzięki jego pracy zostało zarejestrowane 35 zborów i 80 placówek, w których było zatrudnionych 50 duchownych.
Bezpośrednio poPo XIII Zjeździe Kościoła Chrystusowego w [[Warszawa|Warszawie]] dnia [[19 września ]] [[1950 ]] Sacewicz został wraz z innymi działaczami aresztowany przez ppłk. [[Józef Światło|Józefa Światłę]] z [[Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego|Urzędu Bezpieczeństwa]] i osadzony w celiareszcie śmierci naprzy ul. Koszykowej w Warszawie pod zarzutem zdrady stanu, a później przeniesiony do więzienia przy ul. Rakowieckiej, gdzie był torturowany. Pomoc wcześniej uwolnionego brata [[Konstanty Sacewicz|Konstantego]] doprowadziła do jego zwolnienia krótko po śmierci [[Józef Stalin|Józefa Stalina]] na wiosnę [[1953 ]] roku. ▼
Po zwolnieniuprzyłączeniu kontynuowałw działalność1953 misyjnąZKCh ido koordynacyjną[[Zjednoczony naKościół terenieEwangeliczny całegow kraju,PRL|Zjednoczonego mimoKościoła szykanEwangelicznego i(ZKE)]] upokorzeńkontynuował zedziałalność stronyduszpasterską. ówczesnychMiał władz,wkład przyczyniając się dow stworzeniautworzenie m.in. Domu Spokojnej Starości ''Betania'' (założony w 1958) i ośrodka rekreacyjno-wypoczynkowego ''Ostróda Camp'' w [[Ostróda|Ostródzie]]. Był delegatem z ramienia Zjednoczonego Kościoła EwangelicznegoZKE na Światowe Kongresy Kościołów Chrystusowych w różnych zakątkachkrajach świata. W późniejszych latach życia Sacewicz był też honorowym członkiem [[Polskie Towarzystwo Astronautyczne|Polskiego Towarzystwa Astronautycznego ]] przy [[Polska Akademia Nauk|PAN]] oraz aktywnym działaczem i [[asesor]]em komisji rozjemczych i pojednawczych w [[Warszawa|Warszawie]] w dzielnicy [[Mokotów]]. ▼=== Lata powojenne ===
▲[[Plik:Jerzy Sacewicz grób.JPG|thumb|Grób Jerzego Sacewicza na Cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie]]
▲Bezpośrednio po XIII Zjeździe Kościoła Chrystusowego w [[Warszawa|Warszawie]] dnia [[19 września]] [[1950]] Sacewicz został wraz z innymi działaczami aresztowany przez ppłk. [[Józef Światło|Józefa Światłę]] z [[Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego|Urzędu Bezpieczeństwa]] i osadzony w celi śmierci na ul. Koszykowej pod zarzutem zdrady stanu, a później przeniesiony do więzienia przy ul. Rakowieckiej, gdzie był torturowany. Pomoc wcześniej uwolnionego brata [[Konstanty Sacewicz|Konstantego]] doprowadziła do jego zwolnienia krótko po śmierci [[Józef Stalin|Józefa Stalina]] na wiosnę [[1953]] roku.
Przyczynił się do upamiętnienia w ZSRR Konstantego Ciołkowskiego m.in. poprzez towarzyszenie w podróży do [[ZSRR]] [[Ferdynand Jarocha (rzeźbiarz)|Ferdynandowi Jarosze]], pomysłodawcy i autorowi popiersia wybitnego uczonego. Rzeźba ta zdobi Muzeum Ciołkowskiego w [[Kaługa (miasto)|Kałudze]].
▲Po zwolnieniu kontynuował działalność misyjną i koordynacyjną na terenie całego kraju, mimo szykan i upokorzeń ze strony ówczesnych władz, przyczyniając się do stworzenia m.in. Domu Spokojnej Starości ''Betania'' i ośrodka rekreacyjno-wypoczynkowego ''Ostróda Camp'' w [[Ostróda|Ostródzie]]. Był delegatem z ramienia Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego na Światowe Kongresy Kościołów Chrystusowych w różnych zakątkach świata. W późniejszych latach życia Sacewicz był też honorowym członkiem [[Polskie Towarzystwo Astronautyczne|Polskiego Towarzystwa Astronautycznego]] przy [[Polska Akademia Nauk|PAN]] oraz aktywnym działaczem i [[asesor]]em komisji rozjemczych i pojednawczych w [[Warszawa|Warszawie]] w dzielnicy [[Mokotów]].
Zmarł 15 sierpnia 1986. Został pochowany na [[cmentarz ewangelicko-reformowany w Warszawie|cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie]].
Jego wspomnienia o przyjaźni z [[Konstantin Ciołkowski|Konstatym Ciołkowskim]] zostały zebrane przez [[Andrzej Trepka|Andrzeja Trepkę]] i wydane jako książka pt. ''Wizjoner kosmosu'' w roku [[1974]].
Zmarł [[15 sierpnia]] [[1986]] roku. Kontynuatorem jego pracy w Kościele Chrystusowym jest pastor [[Andrzej W. Bajeński]] i organizacja Społeczność Chrześcijańska. ▼Ze względu na dobrą znajomość języka rosyjskiego, Sacewicz towarzyszył Jarosze podczas podróży do byłego [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] oraz podczas załatwiania wszelkich formalności związanych z rzeźbą Konstantego Ciołkowskiego, którego pomysłodawcą i realizatorem był właśnie wspomniany warszawski artysta plastyk [[Ferdynand Jarocha (rzeźbiarz)|Ferdynand Jarocha]]. Rzeźba ta zdobi [[Muzeum Ciołkowskiego]] w [[Kaługa (miasto)|Kałudze]].
▲Zmarł [[15 sierpnia]] [[1986]] roku. Kontynuatorem jego pracy w Kościele Chrystusowym jest pastor [[Andrzej W. Bajeński]] i organizacja Społeczność Chrześcijańska.
== Zobacz też ==
* [[Kościół Chrystusowy w RP|Wspólnota Kościołów Chrystusowych w RP]]
* [[Zjednoczony Kościół Ewangeliczny w PRL]]
* [[Społeczność Chrześcijańska „Puławska” w Warszawie|Społeczność Chrześcijańska Puławska w Warszawie]]
== Bibliografia ==
* Paweł Bajko , ''Z dziejów Kościoła Chrystusowego w Polsce'' [[(2001 ]])▼* ''Wizjoner kosmosu'' (red. A.Trepka) [[1974]]
* Jerzy Sacewicz , ''[http://www.slowoizycie.pl/wybrane/92_3-4_not.html Notatki powięzienne]'' [[(1992 ]])▼▲* Paweł Bajko ''Z dziejów Kościoła Chrystusowego w Polsce'' [[2001]]
▲* Jerzy Sacewicz ''[http://www.slowoizycie.pl/wybrane/92_3-4_not.html Notatki powięzienne]'' [[1992]]
== Linki zewnętrzne ==
| 