Józef Jagmin: Różnice pomiędzy wersjami

Brał udział w powstaniu listopadowym na Litwie pod dowództwem gen. [[Henryk Dembiński (generał)|Dembińskiego]], a potem w Warszawskiem, po jego upadku wyemigrował do Francji. W sierpniu [[1848]] wstąpił w stopniu podporucznika do [[Legiony Polskie na Węgrzech|Legionu Polskiego]] gen. [[Józef Wysocki (generał)|Wysockiego]] przy armii węgierskiej i walczył w [[Powstanie węgierskie 1848|powstaniu węgierskim]], m.in. [[Bitwa pod Szolnokiem|pod Szolnokiem]] i Hatvanem. Po klęsce powstania, w sierpniu 1849 przedostał się do Turcji, gdzie mieszkał w [[Konstantynopol]]u. Jako major służył w polskim pułku Kozaków Sułtańskich gen. [[Władysław Zamoyski (generał)|Zamoyskiego]] przeciwko Rosji w czasie [[wojna krymska|wojny krymskiej]] w okresie 1853-1856, po czym powrócił do Francji. W 1863 wziął udział w powstaniu styczniowym jako dowódca oddziału na Lubelszczyźnie. By dostać się do Polski, wstąpił do oddziału [[Zygmunt Miłkowski|Zygmunta Miłkowskiego]] i wraz z nim stoczył bitwę z [[Rumunia|Rumunami]] [[bitwa pod miastemKostangalią|bitwę [[Kostangaliapod Kostangalią]] ([[15 sierpnialipca]] [[1863]]), gdyż Rumuni nie chcieli przepuścić polskiego oddziału do [[Polska|Polski]]. Po klęsce powstania przedostał się do Turcji. W kolejnej wojnie rosyjsko-tureckiej w [[1877]] jako pułkownik (według innych źródeł major) był twórcą i dowódcą [[Legion Polski w Turcji|Legionu Polskiego]] (w sile około 65 ludzi) działającego w ramach armii tureckiej. Poległ wskutek ran odniesionych w bitwie pod [[Ezki Sagra|Ezki Sagrą]] koło Kizlaru w Bułgarii (w części źródeł błędnie podaje się [[Kizlar]] na Kaukazie).