Hieronim (Ekziemplarski): Różnice pomiędzy wersjami

 

Od 1902, tj. od początku istnienia stowarzyszenia, popierał działalność [[Galicyjsko-Russkie Towarzystwo Dobroczynne|Galicyjsko-Russkiego Towarzystwa Dobroczynnego]], którego celem było wzmacnianie ruchu [[moskalofilstwo|moskalofilskiego]] w Galicji<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = Osadczy| imię = W.| tytuł = Święta Ruś. Rozwój i oddziaływanie idei prawosławia w Galicji| wydawca = Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej| miejsce = Lublin| rok = 2007| strony = 521-522| isbn = 978-83-227-2672-3}}</ref>.

W 1905 arcybiskup Hieronim wzniósł, również na koszt własny, [[Cerkiew św. Jana Klimaka w Warszawie|cerkiew św. Jana Klimaka]] na [[cmentarz prawosławny w Warszawie|cmentarzu prawosławnym w Warszawie]]. Budynek miał stać się jego rodzinnym grobowcem. Duchowny polecił sprowadzić do świątyni szczątki swojego zmarłego trzy lata wcześniej syna Iwana, a także wybrał cerkiew na miejsce własnego pochówku. Obiekt został wyświęcony w październiku 1905. Dwa tygodnie po uroczystości arcybiskup Hieronim zmarł i został pochowany we wskazanym przez siebie miejscu<ref name="pasz">{{cytuj książkę |nazwisko = Paszkiewicz| imię = Piotr | tytuł = Pod berłem Romanowów. Sztuka rosyjska w Warszawie 1815-1915| wydawca = Instytut Sztuki PAN| miejsce = Warszawa| rok = 1991 |strony = 111-113}}</ref>. Z polecenia Świętego Synod jego pogrzeb poprowadził arcybiskup wileński i litewski [[Nikander (Mołczanow)|Nikander]] w asyście biskupa chełmskiego Eulogiusza oraz archimandryty [[Dionizy (Waledyński)|Dionizego]], rektora [[prawosławne seminarium duchowne w Chełmie|seminarium duchownego w Chełmie]] oraz duchownych eparchii warszawskiej i nadwiślańskiej<ref name="pravenc"/>.