Joy Division: Różnice pomiędzy wersjami

 

=== Działalność ===

Sława lokalnego zespołu wystarczyła, by wkrótce w [[1978]] roku zarejestrować [[EP]]-kę ''An Ideal For Living'', która ukazała styl wczesnego ''Joy Division''. Niedługo potem doszło do poważnych zmian w stylu gry – Curtis chciał czegoś więcej niż prymitywnego i agresywnego [[punk]]u, stąd wysunięcie na pierwszy plan [[gitara basowa|gitary basowej]] Hooka i [[perkusja|perkusji]] Morrisa i obarczenie Albrechta dodatkową rolą klawiszowca – jak się później okazało, [[instrument klawiszowy|instrumenty klawiszowe]] zaczęły odgrywać w muzyce zespołu coraz większą rolę. Mimo że wytwórnie płytowe ignorowały zespół, Joy Division szczęśliwie spotkał na swojej drodze [[Martin Hannet|Martina Hanneta]], który jako producent nadał twórczości zespołu mroczny, depresyjny styl, który podkreślał równocześnie niesamowitą manierę wokalną i przejmujące teksty wokalisty. Już pierwszy singel – ''Transmission'' spodobał się krytykom [[New Musical Express]]u, którzy w podsumowaniu rocznym umieścili go wśród najlepszych singli [[1979]] roku. Była to zupełna nowość w świecie [[rock]]a, stąd zainteresowanie ze strony słynnego [[DJ]]-a [[BBC]], [[John Peel (prezenter)|Johna Peela]]. Joy Division nagrało na potrzeby audycji Peela 8 utworów, które w latach 90. ukazały się w wersji kompaktowej. Wizyta u słynnego radiowca (który jednak nigdy nie był na ich koncercie) ułatwiła grupie podpisanie płytowego kontraktu z firmą ''Factory'', co zaowocowało wydaną w czerwcu [[1979]] roku debiutancką płytą ''[[Unknown Pleasures]]''. Na albumie zebrano skomponowane dotychczas utwory grupy z okresu, gdy porzucono już koncepcję ''Joy Division'' jako zespołu czysto [[punk]]owego. Dzięki temu wydawnictwu grupa mogła ruszyć na dużą trasę koncertową po Europie. Niestety, nagle stan zdrowia [[Ian Curtis|Iana Curtisa]] zdecydowanie się pogorszył – ataki [[Padaczka|epilepsji]] zaczęły paraliżować koncertową działalność grupy. Nie przeszkodziło to w zakontraktowaniu amerykańskiej części trasy koncertowej i przystąpieniu do prac nad nową płytą. W tym czasie na singlu wydano również jeden z najsłynniejszych utworów w dziejach zespołu – ''[[Love Will Tear Us Apart]]''. Zajął on 13. miejsce na liście singli w [[Anglia|Anglii]] i był jedynym jej przebojem. Wrócił na listę w reedycji pod koniec lat 80.