Rzeź humańska: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Przebieg rzezi: ort. |
|||
Linia 6:
== Przebieg rzezi ==
Zarządcą i obrońcą Humania, który należał do [[wojewodowie kijowscy|wojewody kijowskiego]] [[Franciszek Salezy Potocki (1700-1772)|Franciszka Salezego Potockiego]], był Rafał Mładanowicz, który przewodził 2 500 zbrojnym żołnierzom. Wśród nich znajdował się [[Iwan Gonta]] - [[setnik]] kozacki (dowódca dworskiej [[Milicja|milicji]] Potockiego), który został wysłany jako mediator naprzeciw nadciągającemu na miasto chłopstwu. Gonta zdradził Potockiego i połączył się z rebeliantami, którzy po
{{cytat|Tłumy powstańców wdarły się do środka miasta [...] W kościołach, synagodze i ratuszu skupiła się większość szlachty i Żydów. Księża katoliccy komunikowali i udzielali absolucji [...] rozpoczęła się rzeź zainicjowana najprawdopodobniej przez żądnych zemsty chłopów. Według współczesnych świadectw w samej tylko synagodze poniosło śmierć około trzech tysięcy Żydów. Zabijano i męczono. Żydom obcinano ręce i uszy. Wyciągano ich poza tym z piwnic, domów, a nawet - rowów, gdzie daremnie szukali schronienia. Kolejnymi ofiarami nienawiści powstańczego tłumu stali się księża katoliccy i uniccy<ref>[[Władysław Serczyk]] ''Hajdamacy'', Kraków 1972, s. 325-326</ref>.}}
W Humaniu wśród zamordowanych duchownych unickich byli zakonnicy z miejscowego klasztoru [[Zakon Bazylianów Świętego Jozafata|bazyliańskiego]]<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = Krasny| imię = P.| tytuł = Architektura cerkiewna na ziemiach ruskich Rzeczypospolitej 1596-1914| wydawca = Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego| miejsce = Kraków| rok = 2003| strony = 108| isbn = 83-242-0361-3}}</ref>.
| |||