Filozofia francuska: Różnice pomiędzy wersjami

Francja za [[Ludwik XIII|Ludwika XIII]] i [[Ludwik XIV|XIV]] z kraju podzielonego na wiele prowincji i departamentów przekształciła się w jednolity organizm państwowy. Życie umysłowe toczyło się głównie na dworze królewskim. WJęzyk Europiefrancuski zapanowałastał modasię na''lingua językfranca'' francuski(wspólnym językiem elit) Europy. Za początek Oświecenia we Francji uważa się opublikowanie ''[[Listy perskie|Listów perskich]]'' przez [[Monteskiusz]]a w 1721. Koniec jest zwykle wiązany z rokiem 1794 (śmierć filozofa [[Nicolas de Condorcet|Condorceta]]). Wśród filozofów wyróżniają się dwie grupy: [[encyklopedyści]] (np. [[Denis Diderot]]) i [[materializm|materialiści]] ([[Julien Offray de La Mettrie]])<ref name = drozdowicz>Drozdowicz, [http://stronafo.ovh.org/pliki/21/opracowania_lektur/drozdowicz_filozofia-francuska.pdf Filozofia francuska w epoce Oświecenia]</ref>. Nurty te niejednokrotnie były łączone ([[Paul d'Holbach]]).

Motywem przewodnim epoki był kult rozumu i dążenie do osiągnięcia największej rozumności. Drugim motywem było pragnienie wyzwalania umysłu z różnego rodzaju błędów i uprzedzeń. Obwiniano siebie o skrępowanie swego umysłu więzami ciemnoty, nietolerancji i fanatyzmu chrześcijaństwa. Zajmował się tym głównie [[Voltaire]]. PonadtoNurt doszedłten teżcechował dooptymizm głosuco motywdo doskonalenia ludzkości i [[teoria postępu|idea postępu]]. Drugi nurt, zzapoczątkowany drugiejprzez zaś[[Jean Jacques Rousseau|Jeana Jacquesa Rousseau]] był sceptyczny wobec postępu jaki ma nieść cywilizacja. Wskazywał na ograniczenia rozumu i siłę [[emocje|uczuć]], stając się źródłem [[sentymentalizm]]u i [[romantyzm]]u. Idealizował przedcywilizacyjny [[stan natury (filozofia)|stan natury]] ([[szlachetny dzikus|idea szlachetnego dzikusa]]) i stronygłosił pragnienie powrotu do natury{{r|drozdowicz}}.