Filozofia francuska: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
przebudowa sekcji |
→XX wiek: disambig |
||
Linia 43:
Na francuską filozofię oddziaływały mocno [[marksizm]], prace [[Edmund Husserl|Edmunda Husserla]], [[Martin Heidegger|Martina Heideggera]] oraz [[Sigmund Freud|Sigmunda Freuda]]. Filozofia francuska stała się jedną z najbardziej wpływowych na świecie. Do lat sześćdziesiątych XX wieku dominował [[egzystencjalizm (filozofia)|egzystencjalizm]] - [[Jean-Paul Sartre]], [[Simone de Beauvoir]] (łącząc go z [[feminizm]]em), [[Maurice Merleau-Ponty]] (łącząc go z [[fenomenologia|fenomenologią]]){{odn|Gutting|2001|s=119-212}}. Nurt fenomenologiczny rozwijany był przez [[Paul Ricœur|Paula Ricœura]] ([[hermeneutyka]]) i [[Emmanuel Levinas|Emmanuela Levinasa]] ([[filozofia dialogu]]){{odn|Gutting|2001|s=353-370}}.
W kolejnym okresie głównym nurtem był [[strukturalizm (filozofia)|strukturalizm]], stworzony przez [[Claude Lévi-Strauss|Claude'a Lévi-Straussa]], w oparciu o prace XIX-wiecznego językoznawcy [[Ferdinand de Saussure|Ferdinanda de Saussure'a]]. Strukturalizm (podobnie jak wcześniej egzystencjalizm) stał się szerokim nurtem intelektualnym, znajdując swoje odbicie w licznych dyscyplinach, m.in. [[psychoanaliza|psychoanalizie]] ([[Jacques Lacan]], [[Julia Kristeva]]){{odn|Gutting|2001|s=215-248}}.
Krytyka strukturalizmu, doprowadziła do ukształtowania się nurtu nazywanego [[poststrukturalizm]]em ([[Jacques Derrida]], [[Roland Barthes]], [[Michel Foucault]]){{odn|Gutting|2001|s=249-257}}. Pod koniec XX wieku, postrukturalizm zradykalizował się i przybrał postać [[postmodernizm (filozofia)|postmodernizmu]] ([[Jean-François Lyotard]], [[Gilles Deleuze]], [[Luce Irigaray]]).
| |||