Języki mandaryńskie: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
MastiBot (dyskusja | edycje)
m Robot informuje, że zh:官话 jest dobrym artykułem; zmiany kosmetyczne
drobne techniczne
Linia 2:
'''Języki mandaryńskie''' – grupa języków, którymi, według sinologów chińskich, mówi 70% populacji etnicznych Chińczyków.
 
Najważniejszym jej przedstawicielem jest [[standardowy język mandaryński]] (w [[Chińska Republika Ludowa|ChRL]] nazywany 普通話 ''putonghua'' "powszechny„powszechny język"język”, natomiast na [[Republika Chińska|Tajwanie]] 国語 ''guoyu'' "język„język narodowy"narodowy”), czyli standardowy mówiony język chiński, wyniesiony do rangi języka państwowego [[Chińska Republika Ludowa|Chin]], często po prostu nazywany językiem mandaryńskim.
 
Pozostałe odmiany tych języków mają charakter lokalny i, z drobnymi wyjątkami, nie używają pisma.
Linia 8:
Co do bardziej szczegółowego podziału języków mandaryńskich na podgrupy nie ma wśród sinologów zgody. Istnieje jednak zgoda co do tego, że do języków mandaryńskich zaliczać należy (w kolejności alfabetycznej - nazwy często pochodzą od nazwy obszaru, na którym danego języka się używa): Anqing, Chengdu, Chongqing, Dalian, Fuyang, Guiyang, Guilin, Hefei, Huangtong, Jinan, Jiuquan, Kunming, Lanzhou, Luoyang, Hankou, Huaiyang, Nankin, Qingdao, Qufu, język Pekinu, Shenyang, Taiyüan, Wuhan, Wuwei, Xi’an, Xinyang, Xuzhou, Yantai, Yingchuan, Yuncheng, Zhangye, Zhengzhou.
 
Określenie "mandaryński"„mandaryński” pochodzi od dawnej europejskiej nazwy chińskiego urzędnika - [[mandaryn]]. Po chińsku języki mandaryńskie określa się terminem 官話 guānhuà - dosłownie "mowa„mowa urzędników"urzędników”, a potocznie także 北方話 běifānghuà - "mowa„mowa północnych Chin"Chin”.
 
[[Kategoria:Język chiński|Mandaryńskie, Języki]]
 
{{Link GA|zh}}
{{linkLink GA|zh-classical}}
 
[[als:Hochchinesisch]]