Republika Pińczowska (1944): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m linki zewnętrzne |
drobne merytoryczne |
||
Linia 6:
Nazwa ''Republika Pińczowska'' została zapożyczona od pierwszej [[Republika Pińczowska (1918)| Republiki pińczowskiej]] istniejącej w 1918 r.{{odn|Praca zbiorowa|1970|s=36}}
Pierwszymi akcjami partyzanckimi zmierzającymi do wyzwolenia terenu pow. pińczowskiego spod okupacji niemieckiej było rozbrojenie posterunków niemieckich w [[Racławice|Racławicach]], a następnie w [[Nowy Korczyn| Nowym Korczynie]] i [[Działoszyce| Działoszycach]]. W tym czasie miała też miejsce zwycięska potyczka oddziału AK "Grom" wspieranego przez oddziały BCh i AL stoczona z oddziałem [[Wehrmacht]]u pod wsią [[Powiat jędrzejowski|Sielec]].
Oddział specjalny BCH pod dowództwem [[Franciszek Kozera|Franciszka Kozery ps. "Karp"]] 26 lipca 1944 przeprowadził akcję na posterunek policji w [[Kocmyrzów|Kocmyrzowie]]. Dokonał też udanego ataku na posterunek w [[Luborzyca|Luborzycy]], w [[Koszyce (województwo małopolskie)|Koszycach]] rozbroił załogę niemiecką, prowadzącą budowę lotniska. 27 lipca 1944 r. został zlikwidowany ostatni punkt oporu niemieckiego w Kazimierzy Wielkiej w sile ponad 30 ludzi, głównie składający się z ukraińskich faszystów<ref>Zygmunt Małecki, Stanisław Marcinkowski, ''Ziemia pińczowska''. Kraków, s.15 [[5 sierpnia]] oddziały Armii Krajowej i Batalionów Chłopskich stoczyły krwawą bitwę o Skalbmierz przeciwko siłom niemiecko-ukraińskim, które po zdobyciu miasta, dokonały jego pacyfikacji i zamordowały 64 osoby.
| |||