=== Schronisko projektu Karola Stryjeńskiego (trzecie) ===
Projekt budynku wykonał sam dyrektor [[Zespół Szkół Plastycznych im. Antoniego Kenara w Zakopanem|Szkoły Przemysłu Drzewnego w Zakopanem]] – [[Karol Stryjeński]]. Do budowy zabrano się z zapałem, którego nie ostudziły nawet późniejsze trudności związane przede wszystkim z transportem. Schronisko zostało oficjalnie oddane do użytku dopiero po siedmiu latach. Huczna uroczystość otwarcia odbyła się w 1932 roku, zorganizowana przez Oddział Zakopiański PTTPKP oraz dzierżawców [[Maria Krzeptowska| Marię]] i [[Andrzej Krzeptowski II|Andrzeja Krzeptowskich]]. Schronisko cieszyło się ogromną popularnością. Już w 1933 r. postanowiono je powiększyć i ocieplić. Budynek obłożono murem z surowego kamienia. Po modernizacji trwającej zaledwie rok obiekt mógł przyjąć ok. 50% więcej turystów. Odbywały się tu obozy [[Polski Związek Narciarski|Polskiego Związku Narciarskiego]] z udziałem takich narciarzy jak: [[Helena Marusarzówna]], [[Stanisław Marusarz|Stanisław]], [[Jan Marusarz|Jan]] i [[Andrzej Marusarz]]owie, [[Marian Woyna Orlewicz]], [[Helena Becker]], [[Bronisław Czech]]. Był to okres świetności międzywojennej turystyki tatrzańskiej. W roku wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] Andrzej i Maria Krzeptowscy musieli opuścić schronisko, zostawiając je pod opieką Franciszka Gabrysia. Jeszcze tego samego roku Maria Krzeptowska wróciła i wraz z synami Andrzejem i JózefemJuzefem zamieszkała w Pięciu Stawach. Po górach chodziły oddziały partyzanckie, a mieszkańcy schroniska brali czynny udział w [[ruch oporu|ruchu oporu]]. Schronisko przetrwało czas wojny i okupacji i nagle w maju 1945 roku z niewiadomych przyczyn całkowicie spłonęło.
