Metropolitalne Wyższe Seminarium Duchowne we Wrocławiu: Różnice pomiędzy wersjami

'''Metropolitalne Wyższe Seminarium Duchowne we Wrocławiu''' – [[seminarium duchowne]] we [[Wrocław]]iu, kształcące księży katolickich dla [[Archidiecezja wrocławska|archidiecezji wrocławskiej]].

 

Utworzone przez bpa [[Kaspar von Logau|Kaspra z Łagowa]] w październiku 1565 w wyniku realizacji uchwał [[sobór trydencki|Soboru Trydenckiego]]. Formowało wówczas powołanych do kapłaństwa od [[Śląsk Cieszyński|Śląska Cieszyńskiego]] aż po [[Brandenburgia|Brandenburgię]]. Pierwszym [[rektor]]em seminarium był [[kanonik]] dr Teodor Lindanus. Pierwsi [[Kleryk (student)|alumni]] zamieszkali w jednym z budynków kapitulnych, a na wykłady uczęszczali do kościoła św. Marcina. W 1572 wybudowano dla alumnów specjalny budynek nad [[Odra|Odrą]], tzw. Alumnat. W 1575 [[Biskupi wrocławscy|wrocławski biskup]] [[Marcin Gerstmann]], chcąc ochronić alumnów przed nadmiernym wpływem [[protestantyzm]]u, przeniósł seminarium do [[Nysa|Nysy]]. Seminarium zaczęli prowadzić [[jezuici]] z Nysy. W 1656 seminarium powróciło do [[Wrocław]]ia, a od 1702 [[Kleryk (student)|klerycy]] studiowali na powstałej wówczas dwuwydziałowej [[Uniwersytet Wrocławski|Akademii Leopoldyńskiej]], później zaś na wydziale teologii katolickiej utworzonego w 1811 nowego Uniwersytetu. Aż do 1918 uniwersyteckie studium teologii trwało siedem semestrów, a następnie kandydaci do kapłaństwa wstępowali na rok do Alumnatu wrocławskiego, aby bezpośrednio przygotować się do pracy duszpasterskiej. Studenci teologii mieszkali w konwikcie, od 1895 w nowo zbudowanym ''Collegium Georgianum'' przy pl. Katedralnym 14. Klerycy mieszkali w odbudowanym w 1731 Alumnacie na Ostrowie Tumskim, który w związku z wydłużeniem przez Stolicę Apostolską okresu formacji do 6 lat okazał się zbyt mały. W 1935 oddano do użytku nowy Alumnat (''Albertinum'') na wrocławskich [[Karłowice (Wrocław)|Karłowicach]], przy obecnej ul. Przybyszewskiego.