ST Brda: Różnice pomiędzy wersjami

{{Statek infobox

| Nazwa =ST Brda

'''ST Brda''' (GDY-261) – polski [[trawler]] typu [[B10]], zbudowany w [[Stocznia Gdańska|Stoczni Gdańskiej]]. Należał do Przedsiębiorstwa Połowów Dalekomorskich i Usług Rybackich [[Dalmor]]. Zatonął 10 stycznia 1975 roku wraz z 10 członkami załogi (jedenasta ofiara zmarła w szpitalu na skutek zawału serca) w Duńskim porcie [[Hanstholm]].

 

Na łowiącym na [[Morze Północne|Morzu Północnym]] st Brda zachorowaniu na [[zapalenie ucha środkowego]] uległ pierwszy oficer. Chory był również radiooficer. Próby leczenia [[streptomycyna|streptomycyną]] dostępną na kutrze (zlecenie wydał lekarz z Gdyni konsultujący przez radio) nie przyniosły skutku. W tej sytuacji kapitan statku otrzymał polecenie zawinięcia do portu i przekazania chorującego na ląd.

 

Statek dopłynął w pobliże portu wieczorem i mimo wysokiego [[stan morza|stanu morza]] zdecydował się na próbę wpłynięcia. Podczas wpływania do portu statek został zniesiony przez prąd na lewo od toru wodnego w stronę główki falochronu i uderzył o dno, co doprowadziło do uszkodzenia steru i jego zablokowania w pozycji prawo na burt. W tej sytuacji kapitan Andrzej Zieliński rzucił obie kotwice.

 

Do katastrofy doszło w nocy z 9 na 10 stycznia 1975 r. na redzie portu Hanstholm.

Sztormująca „Brda” zerwała się najpierw z jednej, a potem z drugiej kotwicy. Kapitan nie zdecydował się na ratowanie sytuacji manewrami maszyną. „Brda” zdryfowała [[rufa|rufą]] na gwiazdobloki falochronu wewnętrznego, obróciła się na nich jak na zawiasie, ustawiła się równolegle do tego falochronu a następnie położyła na boku nadbudówką na zewnątrz.

Cała 27-osobowa załoga zdołała opuścić wnętrze kadłuba i zgromadziła się w dwóch grupach: na dziobie oraz na śródokręciu w okolicach mostka.

 

Jeszcze stojąc na kotwicach kapitan Brdy poprosił kapitana portu o holowniki. Port Hanstholm nie dysponował etatowymi holownikami i statkami ratowniczymi (Izba Morska uznała to za zaniedbanie kierownictwa), więc holowania podjął się duński trawler przebywający w porcie. Wypłynięcie tego statku uległo opóźnieniu, bo wpierw negocjowano warunki zapłacenia za akcję ratowniczą. Wcześniej proponowano podjęcie załogi, na co nie chciał się zgodzić kapitan „Brdy” — nie zdążono przed katastrofą dojść do porozumienia.

Wrak „Brdy” został w ciągu niedługiego czasu po katastrofie został doszczętnie rozbity przez morze.

 

Kapitan „Brdy” został uznany przez [[Izba Morska|Izbę Morską]] za winnego katastrofy, a kapitan „Baryczy” za winnego nieudzielenia pomocy załodze „Brdy” (nie chodziło o niepodjętą próbę holowania, tylko o nieudzielenie pomocy w trakcie katastrofy). Podobne wyroki zapadły później w sądzie, obaj kapitanowie skazani zostali na kary z warunkowym zawieszeniem ich wykonania.