Mikołaj (Jaruszewicz): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
rozbudowa cd |
drobne merytoryczne |
||
Linia 49:
Był synem prawosławnego duchownego służącego w [[kościół św. Michała Archanioła w Kownie|soborze św. św. Piotra i Pawła w Kownie]]<ref name="ortho">{{Cytuj stronę | url = http://www.ortho-rus.ru/cgi-bin/ps_file.cgi?2_1829| tytuł = Nikołaj (Jaruszewicz)| data dostępu = 2014-09-17 | opublikowany = ortho-rus.ru| język = ru}}</ref>. Ukończył ze złotym medalem naukę w gimnazjum w [[Kowno|Kownie]]. Następnie podjął studia na wydziale fizyczno-matematycznym Uniwersytetu Petersburskiego, które przerwał po I roku, wstępując w 1910 na [[Petersburska Akademia Duchowna|Petersburską Akademię Duchowną]]. Studia te ukończył w 1914 z tytułem [[kandydat nauk|kandydata nauk]] [[teologia|teologicznych]]<ref name="pst">{{Cytuj stronę | url = http://www.pstbi.ru/bin/nkws.exe/koi/nm/?HYZ9EJxGHoxITYZCF2JMTcCid74gdS1We5slCHMlTcGZeu-yPqJk9XAl**| tytuł = Nikołaj (Jaruszewicz Boris Dorofiejewicz)| data dostępu = 2014-09-17 | opublikowany = pstbi.ru| język = ru}}</ref>. Został stypendystą profesorskim na uczelni. W trakcie studiów zdecydował się również na wstąpienie do monasteru, na co wpływ miały wakacyjne wyjazdy na [[Monastyr Wałaamski|Wałaam]], gdzie opiekował się [[wielki schimnik|wielkimi schimnikami]]. 23 października 1914 złożył [[postrzyżyny mnisze|wieczyste śluby mnisze]], przyjmując [[imię zakonne]] Mikołaj. Dzień później został wyświęcony na [[hierodiakon]]a, a dwa dni później - na [[hieromnich]]a<ref name="pst"/>.
Natychmiast po święceniach kapłańskich został kapelanem wojskowym, służącym w pociągu sanitarnym, a następnie przy Finlandzkim pułku lejbgwardii. Na froncie [[I wojna światowa|I wojny światowej]] przebywał trzy miesiące, po czym został odwołany do Petersburga z powodu choroby ([[reumatyzm]]<ref name="pravmir"/>). Został następnie wykładowcą seminarium duchownego w Petersburgu, gdzie prowadził zajęcia z zakresu [[liturgika|liturgiki]], [[homiletyka|homiletyki]], praktycznych zajęć dla duchownych, archeologii cerkiewnej oraz [[język niemiecki|języka niemieckiego]]. W 1917 obronił dysertację magisterską poświęconą sądownictwu cerkiewnemu w Rosji przed wydaniem ''Sobornogo Ułożenija'' w 1649, za którą otrzymał nagrodę im. metropolity [[Makary (Bułgakow)|Makarego]]<ref name="pst"/>. Od 1918 do 1919 był ponadto proboszczem parafii przy [[sobór św. św. Piotra i Pawła w Peterhofie|soborze św. św. Piotra i Pawła w Peterhofie]]. W 1919 otrzymał godność [[archimandryta|archimandryty]], po czym objął urząd namiestnika [[Ławra Aleksandra Newskiego|Ławry św. Aleksandra Newskiego]]. Pozostawał na nim przez trzy lata, do [[chirotonia|chirotonii]] biskupiej<ref name="pst"/>.
=== Biskup ===
Linia 55:
7 kwietnia 1922 przyjął w Ławrze św. Aleksandra Newskiego chirotonię biskupią z rąk [[eparchia petersburska|metropolity piotrogrodzkiego i gdowskiego]] [[Beniamin (Kazanski)|Beniamina]]. Został biskupem peterhofskim, wikariuszem eparchii piotrogrodzkiej. Po niecałych dwóch miesiącach (według różnych źródeł miało to miejsce 19 maja 1922 lub 1 czerwca 1922) został aresztowany pod zarzutem przynależności do nielegalnego bractwa cerkiewnego. Spędził kilka dni w piotrogrodzkim więzieniu przy ul. Szpalernej, następnie został zwolniony po zobowiązaniu się do pozostania w mieście. Był również oskarżony o działalność antyradziecką, jednak sprawę tę we wrześniu 1922 umorzono<ref name="pst"/>. Mógł wrócić do aktywności duszpasterskiej. Po aresztowaniu biskupa jamburskiego [[Aleksy I (patriarcha Moskwy)|Aleksego]] w październiku 1922 ''de facto'' kierował całą eparchią<ref name="pst"/><ref group="uwaga">Metropolita piotrogrodzki Beniamin został aresztowany latem 1922 r., następnie po pokazowym procesie został skazany na śmierć i stracony w sierpniu tegoż roku.</ref>.
10 lutego 1923 został aresztowany po raz drugi i w marcu skazany na trzyletnią zsyłkę do [[Komi]]. Całość kary odbył w [[Ust-
W 1939 był jednym z ostatnich rosyjskich biskupów prawosławnych, którzy nie padli ofiarą [[Wielki terror (ZSRR)|wielkiego terroru]], nie znaleźli się w więzieniach i obozach<ref name="pst"/>.
Linia 64:
Został ewakuowany razem z metropolitą moskiewskim i kołomieńskim Sergiuszem do Uljanowska, jednak zdecydował się na powrót do Moskwy i pozostał tam do końca działań wojennych. Wykonywał obowiązki kanclerza Patriarchatu Moskiewskiego. Wielokrotnie występował publicznie, wzywając ludność do walki w obronie ZSRR, wyjeżdżał także poza Moskwę, by odprawiać nabożeństwa i głosić patriotyczne kazania. 15 lipca 1941 został nagrodzony prawem noszenia dwóch panagii oraz niesienia krzyża przed sobą podczas nabożeństw. Od lutego 1942 do września roku następnego tymczasowo zarządzał eparchią moskiewską<ref name="pst"/>.
W 1943 brał udział w spotkaniu delegacji Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego z [[Józef Stalin|Józefem Stalinem]], obok metropolitów moskiewskiego i kołomieńskiego Sergiusza oraz leningradzkiego Aleksego<ref name="pst"/>. 7 marca 1944 wyjechał na front, by oficjalnie przekazać kolumnę czołgów im. [[Dymitr Doński|Dymitra Dońskiego]] ufundowaną przez Cerkiew dla Armii Czerwonej<ref name="pravmir">{{Cytuj stronę | url = http://www.pravmir.ru/mitropolit-nikolaj-yarushevich-peredacha-na-front-tankovoj-kolonny-imeni-dmitriya-donskogo/| tytuł = Митрополит Николай (Ярушевич). Передача на фронт танковой колонны имени Дмитрия Донского| data dostępu = 2014-10-03 | opublikowany = pravoslavie.ru| język = ru}}</ref>
W roku 1944 wszedł w skład sowieckiej Komisji Nadzwyczajnej (tzw. [[Komisja Nikołaja Burdenki|Komisji Burdenki]]) powołanej do zbadania [[Zbrodnia katyńska|zbrodni katyńskiej]].
| |||