TB-1: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
m drobne merytoryczne; dodana informacja o R. Bartinim |
||
Linia 81:
Zdecydowano się więc na lot na wschód – wzdłuż [[Kolej Transsyberyjska|Kolei Transsyberyjskiej]], przez [[Kamczatka|Kamczatkę]] i północną część [[Pacyfik]]u, na południe wzdłuż zachodniego wybrzeża [[Ameryka Północna|Ameryki Północnej]] i dalej nad terytorium [[USA]] do Nowego Jorku. Jednym z argumentów na korzyść tej trasy był fakt, że jej część biegnącą przez [[Syberia|Syberię]] wykorzystywali już w czasie lotów rekordowych lotnicy innych krajów – w tym polscy <ref>lot [[Warszawa]]-[[Tokio]]-Warszawa [[Bolesław Orliński|Orlińskiego]] i Kubiaka w 1926 roku</ref>. Ostateczna decyzja o przeprowadzeniu lotu zapadła w kwietniu 1929 roku. Dowódcą załogi mianowano [[Siemion Szestakow|Siemiona Szestakowa]] – pilota, który w 1927 roku na samolocie [[R-3(ANT-3)|R-3]] przeleciał trasę Moskwa-[[Tokio]]-Moskwa. Szestakow na stanowisko mechanika pokładowego wybrał D. Fufajewa (z którym odbył rekordowy lot do Tokio). Drugim pilotem został F. Bołotow, a nawigatorem B. Stierligow.
Załoga Szestakowa miała polecieć specjalnie przebudowanym pierwszym samolotem TB-1 z seryjnej produkcji (nr fabr. 601). Zgodnie z międzynarodowymi przepisami samolot otrzymał cywilne oznaczenie '''URSS-300'''. Na dziobie umieszczono napis '''Страна Советов''' (ros. ''Strana Sowietow'' – ''Kraj Rad''). Poza usunięciem uzbrojenia i dodaniu zbiorników paliwa podstawową modyfikacją było przystosowanie samolotu do [[Wodnosamolot|podwozia pływakowego]]. Część lotu miała przebiegać nad Oceanem Spokojnym i zachodnim wybrzeżem Ameryki Północnej, gdzie nie było lotnisk odpowiednich dla tak dużej maszyny. Zdecydowano, że na tym etapie samolot w celu uzupełniania paliwa i przeprowadzania koniecznych napraw będzie wodował. Prace przystosowawcze przeprowadziły zakłady lotnicze nr 31 w [[Taganrog]]u (użyto wydłużonych pływaków firmy [[Junkers (wytwórnia lotnicza)|Junkers]]; pracami kierował [[Roberto Bartini]] – włoski konstruktor pracujący od 1923 roku w Związku Radzieckim). Potem w Taganrogu i [[Sewastopol]]u załoga ćwiczyła starty i lądowania na wodzie. Przed rozpoczęciem lotu komplet pływaków wysłano do [[Chabarowsk]]a, a drugie podwozie kołowe – do [[Seattle]], gdzie miano je wymienić na miejsce pływaków do lotu nad terytorium Stanów Zjednoczonych. W porozumieniu z rządem USA na wyspę [[Attu]] wysłano okręt z zapasami paliwa i grupą meteorologów. Na zakończenie przygotowań załoga odbyła jeszcze lot na trasie Moskwa–[[Woroneż]]–[[Kremieńczuk]]–[[Kijów]]–Moskwa (2000 km).
8 sierpnia 1929 roku o godzinie 2.00 samolot '''Kraj Rad''' wystartował do pierwszego etapu rekordowego lotu: Moskwa-[[Omsk]]. Start odbył się oczywiście w uroczystej oprawie. Początkowo lot przebiegał bez zakłóceń. 9 sierpnia wieczorem lotnicy wylądowali w [[Krasnojarsk]]u. Ale 10 sierpnia zaczęły się kłopoty – przez kilka godzin nie można było uruchomić prawego silnika. W końcu około południa załoga wystartowała. Pierwotnie ten etap lotu miał się zakończyć w [[Czyta|Czycie]], ale z powodu opóźnienia zdecydowano, że lądowanie nastąpi na lotnisku w [[Ułan Ude|Wierchnieudińsku]]. Jednak kiedy dolatywali już do Wierchnieudińska, Szestakow zmienił decyzję i postanowił lecieć dalej – zgodnie z planem lotu do Czyty. Okazało się, że był to błąd. Najpierw podczas nieudanych prób uruchomienia silnika zmarnowano sporo paliwa. Potem spora część lotu przebiegała z przeciwnym wiatrem. Skutek był taki, że samolot nie doleciał do Czyty. Z powodu braku paliwa załoga musiała awaryjnie lądować w tajdze. Maszyna uległa takim uszkodzeniom, że o dalszym locie nie było mowy.
| |||