Edward Gallaudet: Różnice pomiędzy wersjami

Był najmłodszym z ośmiorga dzieci Thomasa Hopkinsa Gallaudeta ([[pastor]]a w Hartford) i jego żony, Sophii Fowler. Sophia Gallaudet była osobą niesłyszącą. Rodzice Edwarda zamieszkali w roku 1811 w sąsiedztwie rodziny znanego lekarza–chirurga, Masona Cogswella, i jego żony, Mary. Dziewięcioletnia córka sąsiadów, Alice Cogswell, w wieku dwóch lat straciła słuch w następstwie [[Gorączka plamista|gorączki plamistej]] i wtórnego [[zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych|zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych]]. Brak słuchu stał się barierą uniemożliwiającą nawiązywanie kontaktów z rodzeństwem i innymi ludźmi (zob. [[osoba niedostosowana społecznie]]). Jej izolacja była prawdopodobnie związana z panującym wówczas przekonaniem, że głuchota jest nierozerwalnie związana z [[Niepełnosprawność intelektualna|niedorozwojem umysłowym]]. Przyjmowano, że bez wyrażania [[Myślenie|myśli]] poprzez [[Słowo|słowa]] nie jest możliwe kształtowanie [[Pojęcie|pojęć]] i myślenie. Thomas Gallaudet podjął próby nawiązania kontaktu z dziewczynką i nauczenia jej [[Komunikacja interpersonalna|komunikowania się]] z otoczeniem za pomocą obrazków i pisanych na piasku liter. Wraz z dr. Cogswellem rozpoczął starania o utworzenie szkoły dla niesłyszących dzieci z okolicy. W czasie 15-miesięcznego pobytu w Europie – finansowanego przez rodziny i przyjaciół{{r|Clerc}} – starał się poznać metody edukacji niesłyszących stosowane w [[Edynburg]]u (w ''Braidwood Academy'', założonej w roku 1760 przez [[Thomas Braidwood|Thomasa Braidwooda]]{{r|Braidwood}}) oraz w [[Londyn]]ie i [[Paryż]]u – w placówce kontynuującej działalność pierwszej publicznej szkoły dla niesłyszących dzieci, założonej w roku 1755 przez [[Charles-Michel de lL'Épée|de l'Épéego]] (''Institut national des jeunes sourds''{{r|INJS}}){{odn|Sacks|2011|s=45-46}}.