Gułag: Różnice pomiędzy wersjami

 

== Władze Gułagu ==

Szefowie Kierownictwa (Начальники Управления):

* [[Fiodor Eichmans|Fiodor (Teodors) Iwanowicz Eichmans]] (Ф. И. Эйхманс) (kwiecień – czerwiec 1930)

== Charakterystyka ==

Sieć łagrów składała się w szczytowym okresie z kilku tysięcy obozów pracy przymusowej rozlokowanych na terenie całego ZSRR. W obozach panowały skrajnie złe warunki bytowe, zbliżone do panujących w niemieckich [[obóz koncentracyjny|obozach koncentracyjnych]], a umieszczeni w nich ludzie byli przymuszani do wycieńczającej, niewolniczej pracy. Ideologicznym celem obozów była „reedukacja przez pracę”, a więźniowie nie byli przeznaczani do zagłady. W rzeczywistości niektóre obozy stanowiły miejsca faktycznej eksterminacji „wrogów ustroju”. Więźniowie wykonywali najgorsze rodzaje pracy – takie jak praca w kamieniołomach, kopalniach, wyrąb lasu, roboty ziemno-budowlane, budowa linii kolejowych, rurociągów itd. Złe warunki i przeciążenie powodowały masową śmiertelność, dochodzącą w niektórych obozach i okresach do 1/3 rocznie; warunki były jednak bardzo różne.

W czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] obozy zostały „zasilone” najpierw ludnością krajów podbitych (Polakami, Litwinami, Estończykami, Łotyszami), a następnie niemieckimi jeńcami wojennymi oraz tzw. „zdrajcami”, czyli byłymi żołnierzami [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]], którzy najpierw dostali się do niemieckiej niewoli, a następnie zostali odbici. Po drugiej wojnie światowej ponownie obozy były zasilane ofiarami czystek wewnętrznych w partii oraz przypadkowymi osobami z „donosu”. Klęski Armii Czerwonej w początkowym okresie wojny zmusiły władze do sformowania ze znacznej liczby więźniów oddziałów wojskowych. Więźniowie obozów uczestniczyli w większości wielkich inwestycji rozwijającej się intensywnie gospodarki ZSRR. Budowali huty w [[Magnitogorsk]]u, [[Kanał Białomorsko-Bałtycki|kanał Białomorski]], transsyberyjską magistralę kolejową, oraz zbudowali kilka syberyjskich miast ([[Norylsk]], [[Workuta]], [[Magadan]]).