Piraci z Penzance: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Bot: Przenoszę linki interwiki (8) do Wikidata, są teraz dostępne do edycji na d:q1215463 |
Wiktorii zamiast Wikrorii |
||
Linia 42:
Tymczasem Frederic w samotności raduje się myślą, że wreszcie odpokutuje lata pirackiego życia. W tej właśnie chwili pojawiają się Król Piratów oraz Ruth, którzy tłumaczą mu przezabawny paradoks: Frederic urodził się w roku przestępnym, 29 lutego, więc chociaż skończył 21 lat, to - biorąc pod uwagę tylko te lata, w których wystąpił dzień jego urodzin - ma dopiero nieco ponad 5 lat. A w umowie zawartej z piratami zapisano, że jego obowiązek wobec nich skończy się dopiero ''w dniu'' jego 21 urodzin. Frederic uznaje logikę tego wywodu i decyduje się na powrót dołączyć do bandy. Będąc znowu piratem, czuje się w obowiązku donieść o oszustwie Generała, co budzi zrozumiałą wściekłość i pragnienie jak najszybszej zemsty ("Away, away, my heart's on fire"). Wszyscy troje wyruszają połączyć się z resztą bandy.
Mabel rozumie konieczność, której podlega jej ukochany i postanawia na niego czekać, choć będzie to trwało ponad 60 lat. Tymczasem zagrzewa do walki policjantów, którzy czują pewien dyskomfort mając pozbawić wolności ludzi, którzy - pomijając ich zbrodniczy proceder - są przecież bardzo do nich podobni ("When a felon's not engaged in his employment"). Słysząc nadchodzących piratów ukrywają się w kaplicy. Nadchodzi również Generał przywołany usłyszanym hałasem. Piraci ruszają na niego grożąc mu straszną zemstą. W tym momencie oddział policji ujawnia swoją obecność. Wywiązuje się krótka walka, którą wygrywają piraci. Jednak Sierżant ma asa w rękawie - wzywa piratów do poddania się... w imię Królowej
[[Kategoria:Operetki]]
| |||