Tomislav Karamarko: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
linkfix |
|||
Linia 6:
| funkcja = Minister spraw wewnętrznych Chorwacji
| partia = [[Chorwacka Wspólnota Demokratyczna|HDZ]]
| od =
| do =
| poprzednik = [[Berislav Rončević]]
| następca = [[Ranko Ostojić]]
Linia 16:
== Życiorys ==
W wieku pięciu lat przeniósł się z rodziną do [[Zagrzeb]]ia<ref name="nota">{{Cytuj stronę|url=http://web.archive.org/web/20120403055120/http://www.tomislavkaramarko.hr:80/biografija/
W 1989 brał udział w zakładaniu [[Chorwacka Wspólnota Demokratyczna|Chorwackiej Wspólnoty Demokratycznej]]. W 1991 w czasie wojny domowej organizował obozy dla uchodźców chorwackich. W tym okresie Tomislav Karamarko nawiązał współpracę ze [[Stjepan Mesić|Stjepanem Mesiciem]]. Z kolei premier [[Franjo Gregurić]] powierzył mu funkcję szefa swojego gabinetu, zaś w 1992 na tożsame stanowisko w administracji parlamentu mianował go jego przewodniczący Stjepan Mesić. W 1993 został objął urząd szefa policji w Zagrzebiu<ref name="dnevno"/>. W 1996 przeszedł do pracy w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, po czym w 1998 został sekretarzem chorwackiego automobilklubu (''Hrvatski autoklub''). W 2000 kierował kampanią wyborczą Stjepana Mesicia w [[wybory prezydenckie w Chorwacji w 2000 roku|wyborach prezydenckich]], a po jego zwycięstwie został doradcą prezydenta ds. bezpieczeństwa narodowego<ref name="dnevno2">{{Cytuj stronę|url=http://dnevnik.hr/vijesti/hrvatska/tko-je-tomislav-karamarko.html|tytuł=''Tko je Tomislav Karamarko?''|opublikowany=dnevno.hr|data=21 maja 2012|data dostępu=2012-07-29|język=hr}}</ref>. Był następnie dyrektorem krajowego biura bezpieczeństwa (UNS, 2000–2002)<ref>{{Cytuj stronę|url=https://www.soa.hr/en/history/uns/|tytuł=''National Security Office''|opublikowany=soa.hr|data dostępu=2012-07-29|język=en}}</ref>, agencji kontrwywiadu (POA, 2004–2008)<ref>{{Cytuj stronę|url=https://www.soa.hr/en/history/poa/|tytuł=''Counterintelligence Agency''|opublikowany=soa.hr|data dostępu=2012-07-29|język=en}}</ref> i powołanej w jej miejsce agencji bezpieczeństwa i wywiadu (SOA, 2006–2008)<ref>{{Cytuj stronę|url=https://www.soa.hr/en/history/soa/|tytuł=''Security and Intelligence Agency''|opublikowany=soa.hr|data dostępu=2012-07-29|język=en}}</ref>.
W październiku 2008 wszedł w skład [[Drugi rząd Iva Sanadera|rządu Iva Sanadera]] na stanowisko ministra spraw wewnętrznych. Pozostał na tym stanowisko również w lipcu 2009 w [[Rząd Jadranki Kosor|gabinecie Jadranki Kosor]]. Odszedł wraz z całym rządem w grudniu 2011<ref>{{Cytuj stronę|url=http://web.archive.org/web/20140806061751/http://www.hidra.hr/cro/hr_vodic/kronologija_vlade|tytuł=''Kronologija Vlade''|opublikowany=hidra.hr|data dostępu=2012-07-20|język=hr}}</ref>. Przystąpił w trakcie urzędowania do [[Chorwacka Wspólnota Demokratyczna|Chorwackiej Wspólnoty Demokratycznej]] (jako urzędnik policji i służb specjalnych pozostawał przez szereg lat bezpartyjny). Z ramienia HDZ w [[wybory parlamentarne w Chorwacji w 2011 roku|wyborach w 2011]] (w wyniku których jego ugrupowanie utraciło władzę) uzyskał mandat posła do [[Zgromadzenie Chorwackie|Zgromadzenia Chorwackiego]]<ref name="sabor">{{Cytuj stronę|url=http://www.sabor.hr/Default.aspx?sec=4751|tytuł=Profil na stronie Zgromadzenia Chorwackiego|data dostępu=2012-07-20|język=hr}}</ref>.
W 2012 został wybrany na nowego przewodniczącego Chorwackiej Wspólnoty Demokratycznej<ref name="dnevno2"/>, stając się tym samym liderem opozycji.
| |||