Incydent na Dogger Bank: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Dexbot (dyskusja | edycje)
m Removing Link FA template (handled by wikidata)
drobne redakcyjne, WP:SK
Linia 1:
[[Plik:Zinovi_Petrovich_RozhestvenskiZinovi Petrovich Rozhestvenski.jpg|thumb|250px|Admirał Zinowij Rożestwienski]]
'''Incydent na Dogger Bank''' ([[język angielski|ang.]] ''Dogger Bank Incident''), znany również jako '''incydent hullski''' ([[język rosyjski|ros.]] Гулльский инцидент) międzynarodowy incydent zbrojny, mający miejsce w nocy z 21 na 22 października 1904 roku na [[Morze Północne|Morzu Północnym]], pomiędzy okrętami rosyjskiej Drugiej Eskadry Pacyfiku dowodzonej przez admirała [[Zinowij Rożestwienski|Zinowija Rożestwienskiego]], a brytyjskimi [[kuter rybacki|kutrami rybackimi]], łowiącymi w rejonie [[Dogger Bank]]. W wyniku ostrzału artyleryjskiego, wywołanego omyłkowym rozpoznaniem cywilnych jednostek jako atakujących Rosjan [[torpedowiec|torpedowców]] japońskich, zatonął jeden z brytyjskich kutrów, na którym zginęło dwóch rybaków, trzeci zmarł kilka miesięcy później w wyniku doznanych obrażeń, życie straciło również od pocisków własnej artylerii dwóch Rosjan.
 
Oburzenie brytyjskiej opinii publicznej spowodowało, że premier [[Arthur Balfour]] zażądał od Rosji postawienia odpowiedzialnych oficerów przed sądem. Kryzys został zażegnany dzięki mediacji francusko-niemieckiej, a sprawa incydentu skierowana do rozpatrzenia przez międzynarodową komisję, która orzekła winę Rosjan, nakazując im zapłatę odszkodowania pieniężnego. Druga Eskadra popłynęła ostatecznie w dalszy rejs, zakończony klęską w [[bitwa pod Cuszimą|bitwie pod Cuszimą]].
 
== Rejs okrętów Floty Bałtyckiej na Daleki Wschód ==
Po wybuchu [[wojna rosyjsko-japońska|wojny rosyjsko-japońskiej]] i zablokowaniu rosyjskiej [[Eskadra Oceanu Spokojnego|Eskadry Oceanu Spokojnego]] w [[obrona Port Artur|Port Artur]], car [[Mikołaj II Romanow|Mikołaj II]] i rząd rosyjski podjęli decyzję o wysłaniu na [[Daleki Wschód]] okrętów [[Flota Bałtycka Marynarki Wojennej Rosji|Floty Bałtyckiej]]. Przygotowania do tak dalekiego rejsu trwały kilka miesięcy i ostatecznie zespół rosyjski, nazwany Drugą Eskadrą Pacyfiku, wyruszył z [[Lipawa|Lipawy]] 15 października 1904 roku. Eskadra liczyła 42 okręty i około 12 000tys. ludzi, płynęły z nią również liczne statki zaopatrzeniowe i pomocnicze<ref>Rotem Kowner: ''Historical Dictionary of the Russo-Japanese War''. S. 58.</ref>.
 
Rejs Drugiej Eskadry był niezwykle trudnym zadaniem. Jako okręty strony wojującej, jednostki rosyjskie nie mogły dla uzupełnienia paliwa zawijać do portów neutralnych. Znaczna część drogi miała przebiegać przez wody znajdujące się pod kontrolą Wielkiej Brytanii, zachowującej w toczącej się wojnie neutralność, ale od 1902 roku związanej z Japonią układem sojuszniczym. Ponadto raporty agentów [[ochrana|rosyjskiego wywiadu]] wskazywały na możliwość zaatakowania płynącej floty przez japońskie okręty działające ze wsparciem strony brytyjskiej. Wiadomości te docierały do członków załóg, tworząc atmosferę zagrożenia<ref>Lisle A. Rose: ''Power at Sea. Volume 1''. Ss. 118-119.</ref>.
 
== Incydent ==
[[Plik:Aurora 1903.jpg|thumb|250px|"Aurora"„Aurora”]]
Po wpłynięciu na Morze Północne, rosyjska eskadra znalazła się w nocy 21 października w rejonie Dogger Bank, rozległej [[ławica (geomorfologia)|ławicy]], od wieków służącej jako łowisko dla rybaków ze wszystkich okolicznych wybrzeży. Także i tym razem morze nie było puste. Zagubiony we mgle statek warsztatowy "Kamczatka"„Kamczatka” nadał sygnał o napotkaniu wrogich okrętów<ref>Dennis Warner, Peggy Warner: ''The Tide at Sunrise''. S. 411.</ref>. Obserwatorzy na okrętach zauważyli w ciemnościach niewielkie jednostki, rozpoznane jako japońskie torpedowce, szykujące się do ataku. W rzeczywistości były to brytyjskie kutry rybackie z nieodległego [[Kingston upon Hull|Hull]]<ref name=Kowner109>Rotem Kowner: ''Historical Dictionary of the Russo-Japanese War''. S. 109.</ref>. Po zignorowanym według Rosjan wezwaniu do identyfikacji i zmiany kursu, okręty otworzyły ogień artyleryjski do domniemanego przeciwnika. W jego efekcie zatopiony został kuter "Crane"„Crane”, na którym zginęło dwóch brytyjskich rybaków i uszkodzone dalsze pięć kutrów. Ranny szyper jednego z nich zmarł po kilku miesiącach. Ostrzelany został również przez własne okręty krążownik [[Aurora (1903)|"Aurora"„Aurora”]], który znalazł się po drugiej stronie linii kutrów i został wzięty za wrogą jednostkę. Od odłamków pięciu celnych pocisków zginęło na nim dwóch członków załogi, w tym kapelan. Uszkodzenia odniósł także drugi krążownik, [[Dmitrij Donskoj (1886)|"Dmitrij„Dmitrij Donskoj"Donskoj”]]. Chaotyczny ostrzał został przerwany po około dziesięciu minutach, gdy dowódcy zorientowali się w sytuacji<ref>Dennis Warner, Peggy Warner: ''The Tide at Sunrise''. Ss. 412-413.</ref>.
 
== Konsekwencje ==
Ujawnienie szczegółów incydentu wzburzyło brytyjską opinię publiczną. Wojskowy komentator dziennika "[[The Times]]", pułkownik Repington, określił rosyjską Eskadrę jako "niebezpieczną„niebezpieczną dla społeczeństwa"społeczeństwa”<ref name=Rose119>Lisle A. Rose: ''Power at Sea. Volume 1''. S. 119.</ref>. Rząd premiera Balfoura zażądał postawienia przed sądem admirała Rożestwienskiego i oficerów odpowiedzialnych za śmierć rybaków, ogłaszając jednocześnie mobilizację rezerwistów. Okręty [[Royal Navy]] rozpoczęły pościg za Rosjanami i zablokowały ich w hiszpańskim [[Vigo (Hiszpania)|Vigo]]<ref>Jan Sobczak: ''Mikołaj II: ostatni car Rosji''. S. 294.</ref>. Początkowo carcesarz i rząd rosyjski, skonfliktowani z Wielką Brytanią na tle jej polityki w [[Tybet (region)|Tybecie]] i na [[Bałkany|Bałkanach]], nie zamierzali ustąpić. Roli mediatora w konflikcie podjęli się dyplomacja francuska i cesarz niemiecki [[Wilhelm II Hohenzollern|Wilhelm II]]. Ostatecznie Mikołaj II zgodził się na rozstrzygnięcie sprawy przez Międzynarodową Komisję Śledczą<ref name=Kowner109 /><ref>Jan Sobczak: ''Mikołaj II: ostatni car Rosji''. Ss. 294-295.</ref>. W Vigo pozostał [[komandor|kapitan I rangi]] [[Nikołaj Kłado]], który miał reprezentować admirała Rożestwienskiego w dalszym postępowaniu, zaś Druga Eskadra wyruszyła w dalszy rejs<ref name=Rose119 />.
 
Komisja zebrała się na pierwszym posiedzeniu 22 grudnia 1904 roku w [[Paryż]]u, zaś końcowy raport ze śledztwa ogłoszono 26 lutego 1906 roku. Rosjanie zostali uznani winnymi, otwarcie ognia określono jako nieuprawnione. Jako odszkodowanie przyznano Wielkiej Brytanii kwotę 65&nbsp;000&nbsp;tys. [[funt szterling|funtów]], wypłacone przez rosyjskiego ambasadora w [[Londyn]]ie w marcu<ref name=Kowner109 />. Druga Eskadra rozdzieliła się na dwa zespoły, jeden płynący dookoła [[Przylądek Dobrej Nadziei|Przylądka Dobrej Nadziei]], drugi, mniejszy, przez [[Morze Śródziemne]] i [[Kanał Sueski]]. Połączyły się w rejonie [[Madagaskar]]u, kierując w stronę Cieśniny Cuszimskiej<ref>Lisle A. Rose: ''Power at Sea. Volume 1''. Ss. 119-120.</ref>.
 
Kryzys w stosunkach brytyjsko-rosyjskich na przełomie 1904 i 1905 roku nie miał jednak dalej idących konsekwencji. Rosyjskie ustępstwa w sprawie śledztwa i odszkodowania oraz pokojowa polityka premiera Arthura Balfoura i ministra spraw zagranicznych [[Henry Petty-Fitzmaurice, 5. markiz Lansdowne|markiza Lansdowna]], doprowadziły w dwa lata później do zawarcia przez obydwa kraje [[porozumienie rosyjsko-angielskie|porozumienia]]<ref>Rotem Kowner: ''Historical Dictionary of the Russo-Japanese War''. Ss. 109-110.</ref>.
Linia 23:
 
== Bibliografia ==
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Kowner | imię = Rotem | tytuł = Historical dictionary of the Russo-Japanese War | data = 2006 | wydawca = Scarecrow Press | miejsce = Oxford | isbn = 978-0-8108-4927-3 | strony =}}
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Rose | imię = Lisle A. | tytuł = Power at Sea. Volume 1: The Age of Navalism, 1890-1918 | data = 2007 | wydawca = University of Missouri Press | miejsce = Columbia | isbn = 978-0-8262-1683-0 | strony =}}
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Sobczak | imię = Jan | tytuł = Mikołaj II – ostatni car Rosji. : studiumStudium postaci i ewolucji władzy | data = 2009 | wydawca = Bellona | miejsce = Warszawa | isbn = 978-83-11-11639-9 | strony =}}
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Warner | imię = Denis Ashton | nazwisko2 = Warner | imię2 = Peggy | tytuł = The Tide at Sunrise: A History of the Russo-Japanese War 1904−1905 | data = 2002 | wydawca = Frank Cass | miejsce = Abingdon, Oxon | isbn = 0-7146-8234-9 | strony =}}
 
[[Kategoria:Wojna rosyjsko-japońska]]