Pocisk manewrujący: Różnice pomiędzy wersjami

'''Pocisk manewrujący''' – bezpilotowy autonomiczny aparat latający jednorazowego użytku, wykorzystujący [[siła nośna|aerodynamiczną siłę nośną]] do utrzymania się w powietrzu oraz napędzany przez jeden bądź więcej [[Silnik|silników]] i wyposażony w układ kontroli lotu, przeznaczony do dostarczenia głowicy bojowej (ew. ćwiczebnej) do założonego celu. Podstawowymi cechami charakterystycznymi tego rodzaju pocisku jest lot z wykorzystaniem aerodynamicznej siły nośnej oraz napędu silnikowego na całej trasie lotu. W odróżnieniu bowiem od [[rakietowy pocisk balistyczny|pocisków balistycznych]] które napędzane są przez silniki jedynie na początkowym etapie lotu, silniki pocisku manewrującego napędzają go od startu aż do momentu osiągnięcia przez pocisk celu.

 

W powszechnej świadomości, przodkami współczesnych urządzeń objętych definicją pocisku manewrującego były [[III Rzesza|niemieckie]] pociski [[V1]]. Tymczasem pociski tego rodzaju istniały już w trakcie [[I wojna światowa|I wojny światowej]]<ref name="CM:Technology">{{cytuj książkę |nazwisko = Betts| imię = Richard K.| autor link = | tytuł = Cruise Missile: Technology, Strategy and Politics| wydawca = Brookings Inst Press| miejsce = | rok = February 1982| strony = | isbn = 0815709315}}</ref>. Konstrukcja i techniczne charakterystyki pocisków manewrujących ewoluowały w każdym zakresie we wszystkich technicznie zaawansowanych państwach, przy czym na przestrzeni dziesiątek lat prym w tej mierze wiodły [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|Związek Radziecki]] i [[Stany Zjednoczone]]<ref name="CM:Technology" />. Ewolucja pocisków manewrujących wiodła od prostych napędzanych silnikiem bomb aerodynamicznie lecących po linii prostej od startu do celu, aż po złożone systemy zdolne do zmiany trasy dolotu, a nawet wielokrotnego podchodzenia do celu, i wciąż nie jest zakończona.