'''Apame''', '''Apame I''', ( [[IV wiek p.n.e.|IV w. p.n.e.]]) - [[Sogdiana|sogdyjska]] księżniczka, córka satrapy [[Spitamenes]]a, żona [[Seleukos I Nikator|Seleukosa I]] z którym zapoczątkowała panowanie jednej z najpotężniejszych dynastii hellenistycznego Wschodu - [[Seleucydzi|Seleucydów]].
W 324 r. p.n.e. zawarła związek małżeński z jednym z macedońskich generałów [[Aleksander WielkiMacedoński|Aleksandra III Wielkiego]] [[Seleukos I Nikator|Seleukosem]] podczas [[Wesele w Suzie|ceremonii w Suzie]]. W tym samym wydarzeniu wielu z dowódców zawarło ślub z księżniczkami irańskimi, realizując zamysł polityczny Aleksandra Wielkiego. Dążył on do uczynienia z arystokracji irańskiej równorzędnego filaru władzy w tworzonym imperium, na zasadach zbliżonych jakie mają Macedończycy. Działania te nie zostały dobrze przyjęte przez większość jego generałów. Masowe śluby miały za zadanie wzmocnienie wzajemnych relacji, ponieważ w ocenie Aleksandra III władza w tak dużym imperium jest niemożliwa bez oparcia jej w lokalnych irańskich elitach. Po śmierci zdobywcy Seleukos jako jeden z nielicznych nie oddalił swojej żony kontynuując jego politykę, zyskując tym samym przychylność rdzennych mieszkańców <ref>Olbrycht J. M., ''Aleksander Wielki i świat irański'', Rzeszów 2004, s. 47. </ref>. Kilkanaście miast zostało nazwanych na jej cześć, m.in. [[Apamea]].
Apame z Seleukosem I miała troje dzieci, córkę: [[Apame (matka Bereniki II)|Apame]]; dwóch synów: [[Antioch I Soter|Antiocha I]], [[Achajos Starszy|Achajosa Starszego]].
