Stronnictwo Polityki Realnej (1905–1923): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
MastiBot (dyskusja | edycje)
m Bot poprawia frazę ([[WP:ZDBOT#Wyszukanie frazy z "[po]między"]]); zmiany kosmetyczne
Linia 3:
Zrodziła się z ugrupowań ugodowych, próbujących podjąć dialog z państwem i społeczeństwem rosyjskim i uzyskać ugodę z nimi. Stosowała metodę "drobnych kroczków" w celu osiągnięcia swych postulatów. W konflikcie pomiędzy wolą narodu a jego interesem zawsze stawali po stronie interesu.
 
Partia elitarna, skupiająca ludzi sprawujących często kierownicze funkcje w polityce, gospodarce, na polu moralnym, religijnym i intelektualnym. Mimo swej elitarności była pozbawiona w szerokim społeczeństwie prestiżu i akceptacji. Realiści starali się pogodzić w swoim programie idee konserwatywne i umiarkowanie postępowe. Głosili potrzebę ciągłego i ewolucyjnego postępu, konieczności poprawy bytu wszystkich klas i warstw społecznych. Charakter partii najlepiej oddają słowa jej członka. [[Ludomir Grendyszyński|Ludomira Grendyszyńskiego]]: ''jesteśmy realistami, bo stoimy na realnym gruncie stosunków wytworzonych przez dzieje i dążymy do zmiany, do naprawy, do polepszenia tych stosunków, do szczęścia i rozwoju naszego narodu - za pomocą realnych środków politycznych. Jesteśmy zachowawcami tylko w tym rozumieniu, że nie możemy odstąpić od podstawowych zasad ładu społecznego, jesteśmy liberałami i postępowcami, gdy chodzi o wielkie idee wolności, tolerancji i humanizmu, gdy chodzi o pełnię swobód ludzkich i praw narodowych."<ref>Ludomir Grendyszyński, ''Najbliższe zadania polityczne'', "Słowo", nr 15, 15 I 1907</ref> ''
 
Do I Rady Państwa w Cesarstwie Rosyjskim, w 1906 roku z ramienia partii zostali wybrani [[Leopold Julian Kronenberg]], [[Józef Ostrowski (regent)|Józef Ostrowski]] i [[Eustachy Dobiecki]].
 
W [[1907]] w wyborach do II [[Duma Państwowa Imperium Rosyjskiego|Dumy]] wraz ze [[Stronnictwo Narodowo-Demokratyczne|Stronnictwem Narodowo-Demokratycznym]] tworzyło Centralną Komisję Wyborczą. Do II Dumy zostali wybrani z ramienia partii Henryk Dembiński i Henryk Potocki. W tym czasie wystąpiło zbliżenie między SPR, a [[Narodowa Demokracja|endecją]].
 
W [[I wojna światowa|I wojnie światowej]] poparło [[Rada Regencyjna|Radę Regencyjną]], weszło w skład [[Międzypartyjne Koło Polityczne|Międzypartyjnego Koła Politycznego]] (MKP).
 
Nie posiadające charakteru masowego i demagogicznego, mające za to piętno ugodowców Stronnictwo Polityki Realnej przestało istnieć w marcu [[1923]] roku. Część jego członków wybrało później przynależność do [[Narodowa Demokracja|endecji]], część przeszło do ugrupowań konserwatywnych i ziemiańskich a niektórych działaczy można spotkać po roku [[1926]] w szeregach [[sanacja|sanacji]]. Wielu realistów obejmowało w okresie międzywojennym poselstwa i ambasady a także pełniło odpowiedzialne funkcje w administracji rządowej, szczególnie w [[Ministerstwo Spraw Zagranicznych (Polska)|MSZ]].
 
== Postulaty ==
Linia 20:
* rozszerzenie samorządu lokalnego, ziemskiego i miejskiego w [[Królestwo Polskie (kongresowe)|Królestwie]],
* uznanie praw języka polskiego w urzędach, sądach i instytucjach krajowych,
* nauczanie w języku i duchu narodowym,
* popieranie Kościoła katolickiego w krzewieniu wiary i moralności,
* zniesienie stanu wojennego i praw wyjątkowych,