Stronnictwo Polityki Realnej (1905–1923): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Bot poprawia frazę ([[WP:ZDBOT#Wyszukanie frazy z "[po]między"]]); zmiany kosmetyczne |
|||
Linia 3:
Zrodziła się z ugrupowań ugodowych, próbujących podjąć dialog z państwem i społeczeństwem rosyjskim i uzyskać ugodę z nimi. Stosowała metodę "drobnych kroczków" w celu osiągnięcia swych postulatów. W konflikcie pomiędzy wolą narodu a jego interesem zawsze stawali po stronie interesu.
Partia elitarna, skupiająca ludzi sprawujących często kierownicze funkcje w polityce, gospodarce, na polu moralnym, religijnym i intelektualnym. Mimo swej elitarności była pozbawiona w szerokim społeczeństwie prestiżu i akceptacji.
Do I Rady Państwa w Cesarstwie Rosyjskim, w 1906 roku z ramienia partii zostali wybrani [[Leopold Julian Kronenberg]], [[Józef Ostrowski (regent)|Józef Ostrowski]] i [[Eustachy Dobiecki]].
W [[1907]] w wyborach do II [[Duma Państwowa Imperium Rosyjskiego|Dumy]] wraz ze [[Stronnictwo Narodowo-Demokratyczne|Stronnictwem Narodowo-Demokratycznym]] tworzyło Centralną Komisję Wyborczą. Do II Dumy zostali wybrani z ramienia partii Henryk Dembiński i Henryk Potocki. W tym czasie wystąpiło zbliżenie między SPR
W [[I wojna światowa|I wojnie światowej]] poparło [[Rada Regencyjna|Radę Regencyjną]], weszło w skład [[Międzypartyjne Koło Polityczne|Międzypartyjnego Koła Politycznego]] (MKP).
Nie posiadające charakteru masowego i demagogicznego, mające za to piętno ugodowców Stronnictwo Polityki Realnej przestało istnieć w marcu [[1923]] roku. Część jego członków wybrało później przynależność do [[Narodowa Demokracja|endecji]], część przeszło do ugrupowań konserwatywnych i ziemiańskich a niektórych działaczy można spotkać po roku [[1926]] w szeregach [[sanacja|sanacji]]. Wielu realistów
== Postulaty ==
Linia 20:
* rozszerzenie samorządu lokalnego, ziemskiego i miejskiego w [[Królestwo Polskie (kongresowe)|Królestwie]],
* uznanie praw języka polskiego w urzędach, sądach i instytucjach krajowych,
* nauczanie w języku
* popieranie Kościoła katolickiego w krzewieniu wiary i moralności,
* zniesienie stanu wojennego i praw wyjątkowych,
|